บทละครโทรทัศน์ คลื่นชีวิต ตอนที่ 3 หน้า 4
“เรียกผู้มีอุปการคุณให้มันไพเราะหน่อย ฉันช่วยเหลือเธอไว้ตั้งหลายอย่าง ถ้าไม่ได้ฉัน..เธอเข้าคุกไป นานแล้ว !!!!”
จีราวัจน์โต้ตอบสิทธา ด้วยความโกรธปนเยาะหยัน “แกไม่ได้ปกป้องฉัน แกปกป้องตัวแกเอง เพราะแกรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้น มันเป็นเพราะความชั่วช้าของแก แกมอมยาฉัน! ..ทำให้ชีวิตคนที่เขาไม่รู้เรื่องต้องตาย! คนที่จะติดคุกไม่ใช่ฉัน แต่เป็นแก !!”
สิทธาฟังจีราวัจน์พูด แล้วหัวเราะเยาะ “โอ้ยยยยยย..น่ากลัวจังเล้ยยยยย...คนอย่างฉัน..ถ้าไม่แน่จริง คงยืนอยู่ตรงนี้ไม่ได้..ยอมฉันดีๆ ดีกว่า”
“ฝันไปเถอะ! คนอย่างฉันไม่เคยก้มหัวยอมคนชั่ว คอยดูก็แล้วกันว่าฉันจะเอาแกเข้าคุกได้รึเปล่า !!!” จีราวัจน์กดวางสาย แล้วก็คิดด้วยความแค้น ... คิด...คิด...คิด จะทำยังไงดี ?
ที่ลานจอดรถของกลาง สาธิตรอคำตอบใจระทึก .... ช่างเทคนิคหันมาบอกผลสรุป “รู้แล้วครับ”
สาธิตรีบหันขวับไปถาม “มาจากไหน ?”
จีราวัจน์เดินออกมาจากห้องนอน ดารากากำลังล้างจานอยู่ในครัว
จีราวัจน์เดินไปหยิบกุญแจรถของดารากา “รถจียังอยู่ที่โรงพัก..ขอยืมรถของดาวหน่อยนะ..ขอบคุณมาก”
“เดี๋ยวจี..จะรีบไปอีเว้นท์เหรอ แต่พี่สุกี้บอกจะมารับตอนบ่ายไม่ใช่เหรอ..หรือว่าเปลี่ยนเวลานัดกันแล้ว .....จี!”
จีราวัจน์ไม่รอคำตอบ รีบเดินออกไปเลย ดารากามองตามจีราวัจน์ไปอย่างงงๆ
อีกด้านหนึ่ง สาธิตกับพิเชษเดินสำรวจดูกล้องวงจรปิดบริเวณลานจอดรถของโรงแรมที่จัดแสดงแฟชั่นโชว์ โดยมีพนักงานเดินตามมาด้วย
“ตกลงรถของคุณจีราวัจน์ขับจากโรงแรมนี้ก่อนไปชนติว”
“จากคำสัมภาษณ์ของสุกี้บอกว่า…หลังจากเดินแบบที่โรงแรมนี้เสร็จ สุกี้เป็นคนพาจีราวัจน์กลับบ้าน แต่นางแบบอีกคนที่ชื่อพิมกลับบอกว่าเห็นจีราวัจน์ขับรถออกไปเอง ซึ่งตรงกับที่ฉันได้ยินเสียงผู้หญิง เรียกชื่อติวดังจากในมือถือ..” สาธิตมองไปทางกล้องวงจรปิด “เพราะฉะนั้นถ้าเราเจอภาพจากกล้องวงจรปิดว่าคนที่ขับรถออกไปเป็นจีราวัจน์ ก็แปลว่าฉันคิดถูก พิมพูดความจริง และสุกี้กับจีราวัจน์โกหก !!”
“แต่ปัญหามันอยู่ที่กล้องวงจรปิดเสียหมด”
สาธิตหันมาพูดกับพนักงานพร้อมกับโชว์รูปรถของจีราวัจน์“กล้องมีตั้งหลายตัว จะไม่มีกล้องตัวไหนบันทึกภาพว่า ใครเป็นคนขับรถคันนี้ได้เลยเหรอ!!!”
อีกมุมหนึ่งของลานจอดรถ จีราวัจน์ยืนมองกล้องวงจรปิด ซึ่งขายึดกล้องหลวม ทำให้หน้าเลนส์กล้องก้มตกส่องลงพื้น