บทละครโทรทัศน์ คลื่นชีวิต ตอนที่ 5 หน้า 14
เจนจิราไม่ย่อท้อเดินตามทนายรุ่นพี่อีกคนเพื่อขอศึกษางาน ทว่าก็โดนปฏิเสธ
“พี่ก็อยากช่วยนะ..แต่คดีนี้ทุนทรัพย์มันเยอะ..เอาไว้คดีหน้านะน้อง”
เจนจิราเดินตามทนายรุ่นพี่คนที่สาม แต่คำตอบก็ทให้เจนจิราหน้าจ๋อยไป
“คดีนี้พี่มีน้องมาเก็บคดีแล้ว ..ขอโทษด้วยนะน้อง”
สาธิตเดินคุยมือถือ พร้อมกับถือกระเป๋าใส่ชุดครุยและแฟ้มสำนวนคดีเดินมาที่ลิฟต์ สาธิตกดปุ่มลิฟต์ ทันใดนั้นได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ดังมา จึงหันไปมองตามเสียงเด็กที่นั่งร้องไห้อยู่กับยาย
เจนจิราเดินเข้าไปหาเด็กเอ่ยถาม “ร้องไห้ทำไมครับ ?”
“แม่ผมโดนตำรวจจับ ผมไม่อยากให้แม่ติดคุก”
“โอ๋ ..ไม่ต้องร้องนะ” เจนจิราค้นกระเป๋า “อุ้ย! พี่มีอะไรในกระเป๋าก็ไม่รู้”
เด็กหยุดร้องไห้ แล้วมองเจนจิราอย่างสนใจ สาธิตมองเจนจิราที่หลอกล่อเด็กให้หยุดร้องไห้ คล้ายกับภาพของติวดี
ในอดีต เด็กนั่งร้องไห้อยู่ที่ศาลเพราะไม่อยากให้พ่อติดคุก โดยมีป้านั่งเศร้าอยู่ ติวดีนั่งข้างๆ เด็ก แล้วหยิบลูกอมจากในกระเป๋ามายื่นให้ “แท๊น ..แทน ..ของที่อยู่ในกระเป๋าพี่ก็คือ ....”
สาธิตมองเจนจิราที่กำลัง ยื่นลูกอมให้เด็ก และพูดต่อจากประโยคติวดี
“....ลูกอมนี่เองงงงงงงง ..อยากได้ไหม” เด็กพยักหน้า “ถ้าอยากได้ ต้องไม่ร้องไห้ ถ้าแม่หนูไม่ผิด แม่หนูต้องไม่ติดคุก”
“จริงเหรอครับ” เด็กยิ้มดีใจ
“จริงสิจ๊ะ” เจนจิรายืนยันพลางจับศีรษะเด็กอย่างเอ็นดู
สาธิตยืนมองเจนจิราอย่างชะงัก เจนจิราหันมามองสาธิต เห็นอีกฝ่ายถือกระเป๋าเหมือนจะไปว่าความ จึงรีบเดินเข้ามาหา “พี่คะ..พี่กำลังจะไปว่าความเหรอคะ ..เจนขอเก็บคดีด้วยได้ไหมคะ ?”
“เอ่อ ..” สาธิตจะอ้าปากพูดแต่อ้ำอึ้งไป
เจนจิรารีบพูด“..คดีของพี่ลูกความซีเรียส...ทุนทรัพย์สูง..มีน้องขอเก็บคดีแล้ว..ใช่ไหมคะ ?..ไม่เป็นไรค่ะ เจนไม่รบกวน แล้ว ขอบคุณมากค่ะ” เธอจะเดินไป
“พี่จะบอกว่า ..ถ้าอยากลองทำ ก็มาสิ”
เจนจิราเผลอเศร้า “ก็ดีค่ะ” หญิงสาวชะงัก คิดได้ว่าสาธิตไม่ได้ปฏิเสธ เผลอพูดเสียงดังอย่างดีใจ “อะไรนะคะ!!! ..พี่ให้หนูเข้าไปเก็บคดีด้วยเหรอคะ”
“ใช่ ..เป็นคดีกู้ยืมเงิน ..พี่เป็นทนายฝ่ายจำเลย ..ยังสู้อยู่กับฝ่ายโจทก์ ..คิดว่าจะทำได้ไหม ?”
“สบายมากค่ะ!” เจนจิราเอ่ยตอบอย่างมั่นใจ