บทละครโทรทัศน์ คลื่นชีวิต ตอนที่ 14 หน้า 4
“ปกติเราจัดกระเป๋าตอนเช้าทุกทีนี่คะ” ลูกน้ำหน้าจ๋อย
“แต่พรุ่งนี้พิมอยากออกแต่เช้า !”
“ไข้ขึ้นรึเปล่าคะ? ..หรือกินซาซิมิมากไป เลยมีพยาธิไสสมองซีกขวา ถึงทำให้นางเอกสายเสมออยากไป กองแต่เช้า” ลูกน้ำเอามืออังหน้าผากพิม เอ่ยแปลกใจ
“เพราะพิมอยากไปกองถ่ายนี้ไง..กองที่มีทั้งคุณชยันต์ ทั้งคุณเปี๊ยกและนังจี!! พี่ไม่เห็นหน้าคุณเปี๊ยกที่ โรงพยาบาลเหรอ? หน้าตูมเป็นภูเขาไฟอั้นลาวา ออกกองคราวนี้...พิมจะทำให้ภูเขาไฟระเบิดให้ดู”
วันรุ่งขึ้น บริเวณโลเกชั่นถ่ายละคร เจตรถือกระเป๋าใส่เสื้อผ้าสำรอง และร่มเดินเข้ามาส่งจีราวัจน์
“ขอบคุณนะที่อุตส่าห์ขับมาส่งถึงนี่” จีราวัจน์เอ่ยขอบคุณเจตร
“มันเป็นหน้าที่ครับ คุณจีก็จ่ายค่าจ้างเป็นข้าวเช้าผมแล้วไง” เจตรเอ่ยตอบอย่างเต็มใจช่วยเหลือ
“เดี๋ยวพี่สุกี้เสร็จธุระก็ตามมา คุณพักแล้วจะกลับกรุงเทพไปก่อนได้เลย”
“ผมอยู่เป็นเพื่อนรอแปะมือกับพี่สุกี้ดีกว่า”
อีกด้านหนึ่ง พิมนั่งกินอาหารคลีนกำลังรอแต่งหน้าอย่างหงุดหงิด
“อะไรนะพี่ลูกน้ำ!! นังจีมันพาบอดี้การ์ดบ้าบอของมันมาด้วยเหรอ ?!!” พิมเอ่ยไม่พอใจ
“ไม่ใช่บอดี้การ์ดบ้าบอกค่ะ..เขาคือบอดี้การ์ดหน้าหล่อ” ลูกน้ำยิ้มเคลิ้ม
“มันคงเอาผู้ชายมาเป็นไม้กันหมา ให้คุณเปี๊ยกตายใจ” พิมคิด แล้วเอ่ยออกมา
“แต่พี่ว่าช่วยไม่ได้หรอก..ดูคิวถ่ายฉากแรกของนังจีสิคะ!” ลูกน้ำยื่นคิวให้พิม
บริเวณริมท่าน้ำที่ใช้เป็นฉากในการถ่ายละคร ชยันต์เอ่ยขึ้นกับทีมงานเมื่อเห็นคิวงานไม่เหมือนที่ประชุม กันไว้
“ผมจำได้ว่าตอนที่เราประชุมคิว..เราย้ายฉากจีถูกผูกมือแช่ในน้ำไว้เดือนหน้าไม่ใช่เหรอ ?! แล้วทำไม ถึงเลื่อนมาอยู่ฉากแรกของวันนี้
“เพราะเดือนหน้าน้ำในแม่น้ำมันลดค่ะ น้ำลดตามข้างขึ้น ข้างแรม แล้วชาวบ้านบอกว่า เมื่อคืนฝนตก
สีต้นไม้รอบๆ กำลังสวย” โปรดิวเซอร์เอ่ยตอบ
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ชยันต์ ก็ถ่ายวันนี้ไปเลยเถอะ” จีราวัจน์เดินมาพร้อมเจตร
“แต่เพราะฝนมันเพิ่งตก น้ำมันเชี่ยวอยู่นะจี” ชยันต์เอ่ยอย่างเป็นห่วง
“เดี๋ยวผมคอยดูคุณจีใกล้ๆ ก็ได้ครับ เผื่อมีอะไรผิดพลาด ผมจะได้ช่วยทัน” เจตรเอ่ยบอก
“น้องจีมีบอดี้การ์ดส่วนตัวตามติดแบบนี้ คุณชยันต์ไม่ต้องห่วงแล้วล่ะค่ะ นอกจากคุณชยันต์ไม่อยากให้ บอดี้การ์ด ช่วยเพราะหวง” พิมเอ่ยดักคอ ทั้งจีราวัจน์ เจตร และชยันต์มองพิมที่พูดจาแปลกๆ โดยที่อีกมุมหนึ่งนั้น
ปียากุลแอบยืนมองเหตุการณ์อยู่ !