บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 11
หลวงเดชกำลังเดินมาที่ด้านหนึ่งของเรือน พลันได้ยินเสียงซ่อนกลิ่นโวยวายจากอีกห้อง “เจิม เอามันออกไปเดี๋ยวนี้!!!!” หลวงเดชชะงักด้วยความแปลกใจ เดินเข้าไป
หลวงเดชเดินเข้ามาเห็นว่าซ่อนกลิ่นชี้หน้าเจิมให้ไล่พิศ “ฉันบอกให้เอามันออกไปไง”
“เสียงดังอะไรกันฮะ” หลวงเดชตวาดเสียงดัง
ซ่อนกลิ่นเห็นหลวงเดชเข้ามารีบหันมาฟ้องหลวงเดชทันที “ก็นังเจิมสิคะ ปล่อยให้นังพิศมันเข้ามาในนี้ได้ยังไง”
เจิมอึกอักไม่รู้จะพูดยังไงดี “คือคุณพิศไม่ได้เข้ามาเองนะคะ”
ซ่อนกลิ่นสวนทันควัน “อย่ามาแก้ตัว วันนี้แกกับนายแกเจอดีแน่“ พิศจ้องหน้าเอาเรื่องซ่อนกลิ่น “มองฉันอย่างนี้ทำไมฮะอีบ้า” ซ่อนกลิ่นด่า
อรพิลาสปราดเข้ามาด้วยสีหน้าแปลกใจ “มีอะไรเหรอคะคุณแม่” แล้วหันมองพิศ “อีบ้าที่เรือนเล็กมันเข้ามาทำไมคะ” พูดพลางเกาะหลังซ่อนกลิ่น “คุณแม่ระวังมันนะคะ”
พิศเหน้าเสียเมื่อเห็นกิริยาของอรพิลาส พิศเปลี่ยนใจแกล้งทำตาลอย
“ไม่ต้องกลัวลูก แม่จัดการเอง” ซ่อนกลิ่นปราดเข้าไปเงื้อมือขึ้นจะตีพิศ “อีบ้า ฉันจะตีแกให้ตายเลยคอยดู”
หลวงเดชกลับเข้าไปคว้าข้อมือซ่อนกลิ่นไว้ หยุดนะ ห้ามแตะต้องเมียฉันเด็ดขาด!!!!” ซ่อนกลิ่นหน้าเสีย หลวงเดชเอ่ยกับพิศ “ไปพิศ ไปกับพี่” หลวงเดชประคองพิศออกไป เจิมรีบตามไป
อรพิลาสหันมาถามซ่อนกลิ่นสีหน้างงๆ “คุณแม่คะ ทำไมคุณพ่อเรียกอีบ้าว่าเมียล่ะคะ”
ซ่อนกลิ่นช็อค นึกไม่ถึงว่าหลวงเดชจะทำแบบนี้
หลวงเดชจูงมือพิศเดินเข้ามาในเรือนเล็กพลางปลอบโยน “ไม่ต้องตกใจนะคุณพิศ พี่อยู่นี่ ไม่มีใครทำอะไรคุณพิศได้หรอก” พิศแกล้งตาลอยมองไปเรื่อยเปื่อยทำให้เห็นว่ายังป่วยอยู่ เจิมมองตาม ปาดน้ำตาสงสารไปด้วย หลวงเดชดึงพิศมากอดอย่างแสนสงสาร พลันหันไปทางเจิม “เจิม”
“ขาคุณหลวง”
“เก็บข้าวของคุณพิศ เดี๋ยวฉันจะพาเมียฉันย้ายกลับไปอยู่เรือนใหญ่”
เจิมยิ้มทั้งน้ำตารับคำทันที “ค่ะคุณหลวง”
หลวงเดชสบตาพิศอย่างแสนรัก “กลับไปอยู่กับพี่นะคุณพิศ ไม่ต้องกลัวใครหน้าไหนจะทำอะไรน้องทั้งนั้น พี่จะดูแลคุณพิศเอง” หลวงเดชจูบที่หน้าผากพิศ ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไป
พอประตูปิดลง พิศร้องไห้โฮด้วยความเสียใจ
เจิมเข้ามาปลอบพิศ “คุณพิศขา ทำไมคุณพิศไม่บอกคุณหลวงล่ะคะว่าคุณพิศหายดีแล้ว”