บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 11 หน้า 2
“ฉันไม่กล้า ฉันกลัว” พิศเสียงสะอื้น
“กลัวอะไรหรือคะ” เจิมสงสัย
“เจิมเห็นสายตาซ่อนกลิ่นไหม ฉันเห็นหนูอรรักซ่อนกลิ่นอย่างนั้น ฉันกลัวเหลือเกิน กลัวว่าถ้าซ่อนกลิ่นรู้ว่าฉันหายดีแล้วจะทำร้ายหนูอร ฉันนึกถึงคุณกรองแก้วแล้วฉันไม่อยากให้หนูอรพบจุดจบอย่างนั้น” พิศเสียงสั่นหวาดกลัว
“โถ่..คุณพิศ ก็คุณหลวงท่านบอกเองนี่คะว่าท่านจะดูแลคุณพิศเอง” เจิมปลอบ
“ตลอดยี่สิบปี ท่านยังดูแลฉันไม่ได้เลย ฉันไม่กล้าไว้ใจใครหรืออะไรอีกแล้ว”
เจิมถอนหายใจอย่างอ่อนใจ “แล้วคุณพิศจะแกล้งป่วยไปเรื่อยๆ แบบนี้เหรอคะ”
พิศชะงักครุ่นคิด
ซ่อนกลิ่นเดินเข้ามาที่มุมหนึ่ง ทรุดลงนั่งยังช็อคไม่หาย
อรพิลาสเดินเข้ามาปลอบ “คุณแม่อย่าถือคุณพ่อเลยนะคะ”
“แต่คุณพ่อเปลี่ยนไปมากจนแม่กลัว” ซ่อนกลิ่นสีหน้าหวั่นๆ
อรพิลาสแปลกใจ “กลัวอะไรเหรอคะ”
“กลัว..” แต่แล้วเธอก็เปลี่ยนใจไม่พูด “เปล่า”
“ว่าแต่ทำไมคุณพ่อเรียกอีบ้านั่นว่าเป็นเมียล่ะคะคุณแม่ ก็ไหนคุณแม่บอกว่ามันเป็นคนใช้บ้านเราไม่ใช่เหรอคะ”
“คุณพ่อคงจะป่วยจนหลงหน้าหลงหลัง ลูกอย่าไปสนใจเลย แล้วนี่ลูกจะไปไหนเหรอ” ซ่อนกลิ่นเปลี่ยนเรื่อง
อรพิลาสยิ้มเขินๆ “ไปหาคุณตั้มค่ะ หนูอรให้ผลเอารถมารอแล้ว ไว้กลับมาหนูอรจะเล่าให้ฟังนะคะว่าของที่แม่ให้ได้ผลรึเปล่า”
ซ่อนกลิ่นยิ้มรับ แววตายังช็อคๆ อยู่ “จ้ะลูก ขอให้หนูสมหวังในความรักนะลูก”
อรพิลาสเข้ามากอดซ่อนกลิ่นอย่างแสนรัก “ขอบคุณค่ะคุณแม่ หนูอรไปก่อนนะคะ” อรพิลาสหอมแก้มซ่อนกลิ่นฟอดใหญ่ด้วยความตื่นเต้นแล้วเดินออกไป
ซ่อนกลิ่นทิ้งตัวนั่งลงแววตากังวล
หลวงเดชเดินเข้ามาในห้องนอนพิศ พวงเดินตามเข้ามา หลวงเดชสั่ง “มาพวง จัดห้องนี้ให้เรียบร้อย เดี๋ยวฉันจะให้คุณพิศย้ายกลับมาอยู่ห้องนี้”
ซ่อนกลิ่นเดินผ่านมาได้ยินก็โวยวายใส่ทันที “อะไรนะคะคุณพี่ จะให้อีบ้านั่นมาอยู่เรือนนี้เหรอคะ น้องไม่ยอมนะคะ”
“นี่มันบ้านฉัน ถ้าเมียฉันจะมาอยู่ทำไมจะอยู่ไม่ได้ ฉันปล่อยให้เธอรังแกเมียฉันมามากพอแล้ว ถ้ายังอยากอยู่ที่นี่อย่ามาอวดดีใส่ฉัน”
ซ่อนกลิ่นหน้าเสีย เจ็บใจมาก “นี่มันจะมากไปแล้วนะคะ ก็ได้ ถ้าคุณพี่จะให้มันมาอยู่นี่ น้องจะไปตบมันดูซิว่ามันยังอยากจะมาอยู่บ้านเดียวกับน้องไหม” ซ่อนกลิ่นพรวดพราดออกไป