บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 9
ภายในพระอุโบสถ์ หลวงพ่ออุเทนนั่งอยู่ได้ยินเสียงซ่อนกลิ่นคุยอยู่ด้านนอกก็ชะงักทันที พลันรีบเดินออกไป
ซ่อนกลิ่นยืนคุยอยู่กับเจ้าอาวาสสีหน้าไม่หายหงุดหงิด “หลวงพ่ออยู่วัดนี้หรือเปล่าเจ้าคะ”
“อาตมาเป็นเจ้าอาวาสวัดนี้ โยมมีอะไรหรือ”
“ดิฉันได้ยินว่ามีคนมาขอลูกที่นี่แล้วได้สมใจ เลยอยากมาขอบ้างเจ้าค่ะ”
เจ้าอาวาสได้ยินก็อมยิ้ม “พระที่ไหนจะให้ลูกได้ล่ะโยม คนจะมีลูกมันอยู่ที่บุญกรรมทำกันมา”
ธูปหน้าเหวอกลัวความผิด “อ้าว หลวงพ่อวัดนี้เสกลูกเข้าท้องคนไม่ได้รึเจ้าคะ”
“พระนะโยม ไม่ใช่ผู้วิเศษที่ไหน อาตมาว่าโยมคงฟังมาผิดแล้วล่ะ”
ซ่อนกลิ่นหันไปมองค้อนธูป “เอ็งนี่หาเรื่องให้ข้าเหนื่อยจริงๆ” ธูปรีบหลบสายตาซ่อนกลิ่นหน้าเจื่อนๆ ซ่อนกลิ่นเอ่ย “งั้นดิฉันลาล่ะเจ้าค่ะ” เธอหันไปค้อนธูปอีกรอบ “ทำข้าเสียเวลาจริงๆ“ ซ่อนกลิ่นจะไปแล้วนึกได้เลยหันมาทางบวรยศ “ไอ้หนูนี่เด็กวัดหรือเจ้าคะ”
ทันใดนั้นเองหลวงพ่ออุเทนก็เดินออกมา “ลูกศิษย์ฉันเอง โยมมีอะไรหรือ”
ซ่อนกลิ่นชักสีหน้าทันที “เปล่าเจ้าค่ะ เห็นหน้าตาคุ้นๆ ผิวพรรณก็ดูไม่น่าจะเป็นเด็กวัด ดิฉันเลยถามดู”
“มันอยู่กับอาตมาตั้งแต่เล็กแล้วล่ะ”
ซ่อนกลิ่นมองบวรยศก่อนจะตัดบทเมื่อคิดว่าไม่น่าเป็นไปได้ “เจ้าค่ะ หมดธุระแล้วดิฉันกราบลานะเจ้าคะ” ซ่อนกลิ่นและธูปไหว้หลวงพ่อทั้งสองแล้วเดินออกไป
เจ้าอาวาสพลันหันมาพูดกับหลวงพ่ออุเทน “เชิญท่านที่กุฏิเลยขอรับ”
หลวงพ่ออุทานกำลังเก็บกวาดกุฏิอยู่ มีบวรยศคอยช่วย “เหนื่อยไหมไอ้หนู เดินทางกับหลวงตามาตั้งไกล”
บวรยศตอบ “ไม่เหนื่อยขอรับหลวงตา”
หลวงพ่ออุเทนมองบวรยศอย่างเอ็นดู “ความจริงถ้าเอ็งมีพ่อมีแม่อย่างคนอื่นเขาเอ็งก็คงไม่ต้องลำบากแบบนี้”
“กระผมอยู่กับหลวงตาก็ดีอยู่แล้วขอรับ”
หลวงพ่ออุเทนฟังก็หัวเราะร่า “เอ้อไอ้เจ้านี่ รู้จักพูดจาประจบเอาใจ ไหนเข้ามาใกล้ๆ ข้าซิ”
บวรยศคลานเข่าเข้ามาหาหลวงพ่ออุเทน หลวงพ่ออุเทนลูบหัวบวรยศอย่างเอ็นดู “ที่ข้าดั้นด้นพาเอ็งมาที่นี่ก็เพราะมันถึงเวลาอันสมควรของเอ็งที่เอ็งจะสบายเสียที” บวรยศมองหลวงพ่อสีหน้างงๆ “ไม่ต้องทำหน้าสงสัยแบบนั้น เดี๋ยวเอ็งก็จะรู้เองว่าที่ข้าพูดหมายความว่าอะไร” หลวงพ่ออุเทนยิ้มให้บวรยศ
ซ่อนกลิ่นเดินมาที่รถ ธูปหันมาถามด้วยความสงสัย “คุณซ่อนกลิ่นถามถึงเด็กคนนั้นทำไมรึเจ้าค่ะ”