บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 9 หน้า 4
เจิมมองธูปด้วยความเจ็บแค้นแต่พยายามเก็บอารมณ์ไว้
อรพิลาสหันไปทางซ่อนกลิ่น “จริงหรือคะคุณแม่”
ซ่อนกลิ่นลูกหัวอรลิพาสอย่างเอ็นดู “จริงอย่างที่นังธูปมันบอกนั่นแหละลูก นังนั่นมันเป็นบ่าว เป็นคนบ้า ต่อไปหนูอรอย่าไปยุ่มย่ามเรือนเล็กอีกนะลูก”
“ค่ะคุณแม่”
ซ่อนกลิ่นรีบพยักพเยิดกับธูปทันที “ไปนังธูป พาคุณหนูอรไปเล่นได้แล้วไป”
“เจ้าค่ะ” ธูปจูงอรพิลาสออกไป
ขณะที่ซ่อนกลิ่นหันมาทางเจิม “ส่วนเอ็งข้าเตือนไว้ก่อนนะว่าอย่าให้ลูกข้าไปเจอนังพิศอีก แล้วห้ามเอ็งบอกหนูอรเด็ดขาดว่านังพิศมันเป็นอะไรกับหนูอร ไม่งั้นข้าจะเฉดหัวเอ็งออกจากเรือน ไปได้แล้ว”
เจิมคลานออกไปอย่างเจ็บใจ
อรรถกรกำลังนั่งเล่นอยู่กับจัน พระยาราชรักษ์ยืนโอบคุณหญิงมณีอยู่ใกล้ๆ “ทำไมเราไม่มีลูกหลายๆ คนนะ ดูสิ ตาต้นเลยไม่มีเพื่อนเล่นเลย ต้องให้จันมาเป็นเพื่อนเล่นแทน ดูแล้วน่าขำจริงๆ”
คุณหญิงมณีหันมาตอบอย่างจ๋อยๆ “น้องก็อยากมีหลายคนนะคะ แต่สุขภาพน้องไม่ไหวจริงๆ นี่คะ”
พระยาราชรักษ์หันมาปลอบ “พี่ก็พูดไปอย่างนั้นเอง พี่รู้ว่าน้องไม่ได้แข็งแรงเหมือนคนอื่น แค่มีตาต้นให้พี่ พี่ก็ดีใจแล้ว”
คุณหญิงมณียิ้มรับก่อนจะนึกขึ้นได้ “เออ น้องลืมเล่าให้คุณพี่ฟังว่า เมื่อคืนน้องฝันถึงคุณโฉมด้วยค่ะ ฝันว่าเธออยู่สุขสบายดี”
“วิญญาณคุณโฉมคงไปอยู่ที่ๆ สงบสุข”
“แต่น้องยังอยากไปทำบุญให้คุณโฉมอยู่นะคะ ตั้งแต่คุณโฉมจากไป น้องเองก็เพิ่งจะฝันถึงเธอ หรือเธอจะคิดถึงน้องก็ไม่รู้นะคะ”
“งั้นก็ไปสิ พรุ่งนี้เราไปทำบุญกัน น้องเองจะได้สบายใจ”
“ค่ะคุณพี่” คุณหญิงมณียิ้มรับอย่างพอใจ
หน้าวัดท้ายตลาดในตอนเช้า บวรยศกำลังกวาดใบไม้ที่ลานวัดอย่างแข็งขัน
หลวงพ่ออุเทนเดินเข้ามา “เอ้อ กวาดให้สะอาดนะไอ้หนู มาอาศัยเขาอยู่เราก็ต้องทำตัวให้เป็นประโยชน์ด้วย”
“ขอรับหลวงตา”
พระยาราชรักษ์และคุณหญิงมณีถือของสังฆทานเดินเข้ามาอีกด้านหนึ่ง คุณหญิงมณีกวาดสายตามองไปเห็นหลวงพ่ออุเทนก็หันมาบอกพระยาราชรักษ์ “มีพระอยู่ทางนั้นค่ะคุณพี่”
พระยาราชรักษ์พยักพเยิดกับคุณหญิงมณีให้เดินไปหาหลวงพ่ออุเทน “นมัสการขอรับหลวงพ่อ”
หลวงพ่อหันมาเห็นพระยาราชรักษ์และคุณหญิงมณีก็ยิ้มรับ “ว่าไงรึโยม”