บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 1 หน้า 5
พวง เจิม ก้าน ยืนคุยกัน
“เมื่อสิ้นพี่แย้ม คุณพิศเธอไม่มีใครคุณโฉมเธอก็เลยขอคุณหลวงท่านให้รับเป็นเมียสาม เพื่อทดแทนความดีของพี่แย้มที่ช่วยชีวิตคุณโฉม”
“อย่างนี้ถ้าฉันเสี่ยงชีวิตบ้าง ฉันจะได้ขึ้นเป็นเมียสี่ไหมน้า”
เจิมหยิกแขนพวงเต็มแรง “นี่แน่ะ เมียสี่เหรอ”
พวงเบ้หน้าเจ็บ “โอ๊ยยยยหยิกฉันทำไมล่ะพี่เจิม”
“กูอยากจะถีบมึงเลยด้วยซ้ำ อีไม่เจียมตัว ระวังเหาจะกินกบาลเอา”
ขณะที่ก้านเก็บกระเป๋าเสร็จก็หันมาทางบ่าวทั้งสาม “จะคุยกันอีกนานไหมจ๊ะ จะได้ปูเสื่อนอนรอ”
เจิม อุ่นและพวงนึกได้ก็ตกใจ
“ว๊ายยย มัวแต่คุยกันอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวก็ไม่ทันรถคุณหลวงกันพอดี”
“น้อยๆหน่อย แล้วใครล่ะสาระแนยืนฟัง หนอยยย ไปๆขึ้นรถเลยเร็วๆ”
สามคนรีบขึ้นรถทันที ขณะที่ก้านคนขับรถส่ายหน้าเอือมๆ ขึ้นรถแล้วรีบขับออกไปทันที
ตลาดชนบทชานเมืองมีลักษณะเป็นตึกแถวที่ทำจากไม้ แต่ละห้องแถวเป็นร้านรวงขายของต่างๆ ซ่อนกลิ่นเดินไปหยุดที่ร้านขายสร้อยและเครื่องประดับก็หยิบขึ้นมาดูสีหน้าตื่นเต้น
แต่แล้วทันใดนั้นเอง พรก็มาหยุดยืนข้างๆแล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆซ่อนกลิ่น “ชอบหรือจ๊ะ พี่ซื้อให้เอาไหม” ซ่อนกลิ่นหันมาทางพรก็ออกอาการไม่สบอารมณ์ วางสร้อยลงจะเดินออกไป แต่พรก็คว้ามือซ่อนกลิ่นไว้ “จะรีบไปไหนล่ะจ๊ะ อยู่คุยกันก่อนไม่ได้รึ”
ซ่อนกลิ่นแกะมือพรออก “ฉันจะกลับแล้ว”
“ใจคอเอ็งจะคุยกับพี่ดีๆก็เฉพาะตอนที่เอาของมาส่งแค่นั้นเหรอ”
ซ่อนกลิ่นตกใจกลัวความแตกรีบปราม “พี่พร อย่าเสียงดังสิ”
พรกระซิบ “ทำไมกลัวคนจะรู้ว่าเอ็งเอาศพเด็กมาขายพี่งั้นเหรอ”
ซ่อนกลิ่นชะงักหน้าเสีย หน้าตาเลิ่กลั่กหันไปมองชาวบ้านรอบๆอย่างกลัวความลับถูกเปิดเผย แต่พยายามทำใจดีสู้เสือจ้องตาพรด้วยแววตาแข็งกร้าว “ถ้ามึงปากมากก็เข้าตะรางด้วยกัน!!!” ซ่อนกลิ่นตัดบทรีบเดินออกไปทันที
พรมองตามยิ้มร้ายกาจ
ซ่อนกลิ่นกำลังเดินห่างตลาดออกมา ด้านหลังพรกำลังเดินตามมา ซ่อนกลิ่นชะงักหันไปมองแต่พรหลบหลังต้นไม้ได้ทัน ซ่อนกลิ่นใจคอไม่ดี รีบกวดเท้าเดินเร็วขึ้น ขณะที่พรรีบเดินตามไป ซ่อนกลิ่นหยุดชะงักหันมาเห็นว่าพรยืนอยู่ตรงหน้าพอดี
“เล่นตัวนักใช่ไหมอีซ่อนกลิ่น วันนี้แหละกูจะจับมึงทำเมียให้เข็ด”
ซ่อนกลิ่นตกใจรีบวิ่งหนีไป แต่แล้วพรรีบตามไปคว้าตัวซ่อนกลิ่นไว้ได้ทัน จนซ่อนกลิ่นล้มลงกับพื้น ผละถอยกรูดไปกับดินไปที่พงหญ้าข้างถนนหันมายกมือไหว้ปลกๆขอร้องพร “พี่พร อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันกลัวแล้ว”