บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 4
กรองแก้วเดินเหม่อมาตามทางเดินในตรอก
เจิมเดินตามมาสีหน้าเป็นห่วงกรองแก้ว “คุณกรองแก้วเจ้าคะ”
กรองแก้วหันมาสีหน้าหวาดกลัว “เอ็งว่าหมอคนนี้แม่นจริงๆ ใช่ไหม”
“เท่าที่ได้ยินมา ก็แม่นที่สุดแล้วเจ้าค่ะ”
“งั้นข้าก็อาจจะต้องตาย อย่างที่หมอดูว่า”
เจิมเอามือทาบอกตกใจมาก “ไม่นะเจ้าคะ ดิฉันไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมันมาทำร้ายคุณกรองแก้วดอกเจ้าค่ะ ดิฉันจะต้องหาของโสมมนั่นให้เจอ ก่อนที่มันจะทำอะไรคุณกรองแก้วได้”
“แล้วเอ็งรู้เรอะ ว่ามันอยู่ที่ไหน”
เจิมทำสีหน้าครุ่นคิด
ที่ห้องของพิศ โฉมฉายนั่งกอดบวรยศไว้ในอก ขณะที่พิศและพวงนั่งมองอย่างสงสาร
พิศเอ่ย “คุณพี่โฉมอยู่แต่ในห้องไม่เบื่อเหรอคะ น้องว่าคุณพี่น่าจะพาคุณหนูออกไปสูดอากาศข้างนอกบ้างนะคะ”
พวงเห็นพ้อง “นั่นสิคะ คุณหนูอยู่แต่ในนี้อึดอัดแย่ ออกไปข้างนอก อาการป่วยอาจจะดีขึ้นก็ได้นะเจ้าคะ”
โฉมฉายก้มมองบวรยศในอกอย่างเศร้าๆ “ฉันไม่อยากออกไปเห็นสิ่งที่ไม่อยากเห็น มันทรมานใจเหลือเกิน”
พิศและพวงเศร้าหนัก สงสารโฉมฉายจับใจ
“โถ คุณโฉมของนังพวง นึกแล้วมันน่าแค้นใจนัก อยากจะฆ่าอีนังงูพิษให้ตายๆ ไปเสีย”
“อย่าคิดอย่างนั้นเลยพวง มันบาป บางทีนี่อาจจะเป็นเวรกรรมของฉันก็ได้”
“ถ้าเป็นเวรกรรมจริง คงเป็นของพวกเราทุกคนนั่นแหละค่ะ” พิศเสียใจ
ทันใดนั้นเอง กรองแก้วและเจิมก็เดินเข้ามา “มาอยู่นี่กันที่นี่เอง”
โฉมฉายมองกรองแก้วอย่างแปลกใจ “ไปไหนมารึกรองแก้ว”
เจิมอ้าปากจะบอก แต่กรองแก้วรีบปรามไว้ “ไปตลาดมาค่ะคุณพี่โฉม” เจิมจึงรีบเงียบกริบ “นี่ตาหนูเป็นอย่างไรบ้างคะ”
พวงรีบบอก “ยังตัวรุมๆ อยู่เลย คุณโฉมท่านก็ไม่ยอมออกไปไหนเลยเจ้าค่ะ”
เจิมเห็นใจ “เป็นข้าก็ไม่อยากออกไปไหนเหมือนกัน เห็นอีซ่อนกลิ่นแล้วอยากจะตบมันวันละหลายๆ รอบ”
โฉมฉายได้ยินก็หันไปปรามเจิม
กรองแก้วปลอบ“คุณพี่โฉมไม่ต้องเสียใจนะคะ น้องจะหาทางกำจัดมันออกไปเองค่ะ คนอย่างมัน ต้องเจออย่างน้อง”
โฉมฉาย พิศ และ พวงสงสัย “คุณพี่กรองแก้วจะทำอย่างไรหรือเจ้าคะ” พิศเอ่ยถาม
กรองแก้วยิ้มร้ายอย่างมีแผน หันไปมองหน้าเจิม
กรองแก้วและเจิมกำลังเดินสำรวจดูคนสวนกำลังรดน้ำพรวนดิน ดูแลสวนบริเวณบ้าน
“ตรงที่มีศพนี่มันตรงไหนก็ไม่รู้นะเจ้าคะ”
“นั่นสิ หมอดูของเอ็งนี่ก็พูดจามีลับลมคมใน จะบอกเลยหรือก็ไม่ได้”
ด้านหนึ่งธูปเดินผ่านมาก็มองอย่างสงสัย พลันตัดสินใจเดินเข้าไปถาม “หาอะไรอยู่รึ”