บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 4 หน้า 3
อุ่นครุ่นคิดก่อนจะเสนอความเห็น “บ่าวเคยได้ยินแม่บ่าวเคยบอกว่า ถ้าตัวร้อนหนักบางทีอาจจะเพราะผีทำ ลองให้พระท่านรดน้ำมนต์หน่อยไหมเจ้าคะ”
พวงได้ยินก็ตกใจ “ผีงั้นรึพี่อุ่น” พวงมองซ้ายมองขวาอย่างหวาดระแวง
“เหลวไหลน่าอุ่น ผีตนไหนจะมากล้ารังแกลูกเจ้าของบ้าน” พิศเอ่ยตำหนิ
“อุ่นก็แค่นึกขึ้นมาน่ะเจ้าค่ะ”
โฉมฉายสีหน้าครุ่นคิด “แต่จริงๆ พาไปกราบพระรดน้ำมนต์ก็ไม่น่าเสียหายอะไรนี่“
“ถ้าคุณโฉมจะไป เดี๋ยวบ่าวไปบอกลุงผลให้นะเจ้าคะ” พวงว่า
โฉมฉายพยักหน้ารับ พลางลูบหัวบวรยศไปด้วยความเป็นห่วง
โฉมฉายอุ้มบวรยศเดินมาที่รถ ขณะที่ผลกำลังเช็ดรถอยู่ พวงหิ้วตะกร้าของเด็กอ่อนเดินตามมาด้วย
ผลหันมาเห็นโฉมฉายก็รอรับคำสั่งทันที “คุณโฉมจะใช้รถหรือขอรับ”
“ใช่ พาฉันไปที่วัดหน่อยสิ ฉันจะพาลูกไปให้หลวงพ่อรดน้ำมนต์”
“ได้ขอรับ” ผลรีบเปิดประตูรถ ให้โฉมฉายเข้าไปนั่ง
พวงเปิดประตูหน้าขึ้นไปนั่งด้านข้างคนขับทันที
ซ่อนกลิ่นนั่งพัดด้วยความร้อนหงุดหงิดมาก ธูปเข้ามารายงาน
ซ่อนกลิ่นเอ่ยถาม “เป็นไง ตกลงได้เรื่องหรือเปล่า”
“ยังไม่เห็นพิรุธอะไรเลยเจ้าค่ะ”
“เอ็งนี่จริงๆ ทำข้าเสียเวลา ข้าว่าจะไปเดินตลาดสักหน่อย ต้องมารออะไรก็ไม่รู้”
ธูปยิ้มเจื่อนๆ รู้สึกผิด “ก็บ่าวเห็นว่ามันแปลกๆ จริงๆ นี่เจ้าคะ”
“เออๆ งั้นไปบอกไอ้ผลให้เอารถออก ข้าจะไปตลาด เร็วๆ ด้วยล่ะ เดี๋ยวคุณหลวงเรียกใช้อีก ข้ายิ่งกระดิกตัวไปไหนไม่ค่อยจะได้อยู่ด้วย”
“เจ้าค่ะ” ธูปรีบปราดออกไปอย่างกุลีกุจอทันที
ธูปคุยกับคนสวนด้วยความหงุดหงิดใจ “คุณโฉมเอารถคุณหลวงออกไปใช้งั้นรึ”
“ใช่ ออกไปเมื่อตะกี้นี้เอง” คนสวนบอก
ธูปชะเง้อมองตามหน้าบ้านด้วยความไม่พอใจ “มีเรื่องสนุกให้ดูแล้วล่ะอีธูปเอ๊ย”
รถหลวงเดชแล่นมาจอดที่บริเวณลานวัด ผลเปิดประตูลงมา แล้วเปิดประตูให้โฉมฉายลงจากรถ พวงเปิดประตูตามลงมาด้วย พร้อมกับตะกร้าข้าวของในมือ
โฉมฉายหันมาบอกผล “รอฉันตรงนี้แหละผล”
“ขอรับคุณโฉม” โฉมฉายหันมาพยักพเยิดกับพวงให้เดินตามไป ผลมองตามโฉมฉายด้วยความสงสาร “เจ้าประคู๊นนนน ขอให้หลวงพ่อช่วยให้คุณหนูบวรยศหายเจ็บหายไข้ได้ด้วยเถ๊อะ”
ซ่อนกลิ่นฟังธูปเพ็ดทูนก็โมโหเดือดขึ้นมาทันที “เอ็งว่าอะไรนะนังธูป อีโฉมฉายมันแย่งรถข้าไปงั้นรึ”
ธูปสาระแนรายงานใส่ไฟสุดฤทธิ์ “เจ้าค่ะคุณซ่อนกลิ่น รถคันเก่าก็มีแต่มันดันให้ลุงผลเอาคันใหม่ของคุณหลวงไปเจ้าค่ะ”