บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 4 หน้า 5
หลวงพ่ออุเทนลูบหัวบวรยศอย่างเอ็นดู
โฉมฉายมองอย่างตื่นเต้น “หลวงพ่อช่วยเป่าคาถาช่วยลูกชายดิฉันได้ไหมเจ้าคะ”
“อาตมาไม่ใช่พระรักษาโรคหรือพระดูดวง หน้าที่อาตมาคือศึกษาพระธรรมคำสอน โยมพาลูกไปหาหมอจะดีกว่า” โฉมฉายหน้าเจื่อนไปเลย “ดิฉันขอโทษด้วยเจ้าค่ะ”
“โยมเองก็ควรจะศึกษาปฏิบัติธรรมบ้างนะ อย่าเอาเวลาไปจมปลักกับสิ่งที่ไม่ใช่ของๆ เรา ทรัพย์สินเงินทองบริวาร ลูกผัว หรือแม้แต่ร่างกายของเราเอง ล้วนแต่ไม่ใช่ของเราทั้งนั้น”
พวงได้ฟังก็รีบแทรกขึ้นทันที “ไม่ใช่ของเราแต่เราครอบครองอยู่ ถ้ามีคนมาแย่งมันก็น่าเจ็บใจนะเจ้าคะ”
“ก็เพราะโยมไปยึดติดกับมันน่ะสิ” หลวงพ่ออุเทนเทศน์ต่อ
โฉมฉายถอนหายใจเศร้าๆ “บางอย่างมันก็เหลือจะทำใจได้นะเจ้าคะ ดิฉันพยายามเท่าไรก็ทำไม่ได้สักที”
หลวงเดชเดินมาที่บริเวณวัด เห็นเด็กวัดวิ่งอยู่ก็หันไปถาม“หลวงพ่ออยู่ไหนรึ”
“ในโบสถ์จ้า”
หลวงเดชรีบเดินไปที่ทางเข้าโบสถ์ทันที
โฉมฉายนั่งร้องไห้ ขณะที่พวงเข้ามาปลอบ
“อ้าวๆๆ เลยร้องไห้เสียยกใหญ่ เฮ้อออ” หลวงพ่อว่า
“คุณโฉมฉายเธอน่าสงสารมากนะเจ้าคะหลวงพ่อ โดยเฉพาะเรื่องคุณหลวง” พวงเอ่ย
ทันใดนั้นเองเสียงของหลวงเดชก็ดังขึ้น “เอ็งว่าใครห๊ะอีพวง!!!”
พวงและโฉมฉายหันไปเห็นหลวงเดชเดินย่างสามขุมเข้ามาเอาเรื่อง พวงยกมือไหว้ปลกๆ “คุณหลวงเจ้าคะ บ่าวไม่ได้ว่าคุณหลวงนะเจ้าคะ”
หลวงเดชหันมาทางโฉมฉาย ที่กำลังปาดน้ำตาแล้วว่าต่อ “มาวัดแค่นี้ทำไมต้องเอารถคันใหม่มาด้วย แล้วไอ้ผลน่ะ มันคนของพี่ ไม่คิดบ้างรึว่าพี่จะใช้รถเหมือนกัน”
โฉมฉายสีหน้าตกใจมาก “น้องขอโทษค่ะ น้องไม่คิดว่าคุณพี่จะใช้รถคันนี้”
“พี่ไม่ใช้ แต่ซ่อนกลิ่นเขาจะใช้ นี่น้องไปพูดจาหยามหมิ่นเขาแบบนั้น มันไม่ใช่วิสัยของผู้ดีเลยนะโฉมฉาย”
โฉมฉายได้ยินก็ตกใจมากไม่คิดว่าหลวงเดชจะพูดแรงขนาดนี้
ขณะที่หลวงพ่อและหลวงพ่ออุเทนมองหน้ากัน “ใจเย็นๆ ก่อนโยม“
“ท่านเป็นพระ อย่ายุ่งเรื่องผัวเมียจะดีกว่า” หลวงเดชของขึ้น
หลวงพ่ออุเทนส่ายหน้าเอือมๆ พลันเอ่ยปากบอกหลวงเดช “โยมหยุดฟังอาตมาสักประเดี๋ยวได้ไหม”
หลวงเดชหันขวับมาทางหลวงพ่ออุเทน ทันทีที่สบตาหลวงพ่ออุเทนก็เหมือนมีพลังบางอย่าง ทำให้สีหน้าหลวงเดชอ่อนลง “กระผมไม่เคยเห็นหลวงพ่อมาก่อน”
“นั่งลงก่อนสิ ใจกำลังร้อน อารมณ์กำลังขุ่น โยมคงต้องการน้ำเย็น” หลวงพ่ออุเทนบอกใจเย็น
เจิมเดินมาที่โคนต้นไม้ต้นหนึ่ง เห็นศพแมวนอนตายอยู่ก็ตื่นเต้นมาก “เจอแล้ว” เจิมรีบหันไปทางกรองแก้วที่นั่งพักอยู่ใกล้ๆ “เจอแล้วเจ้าค่ะคุณกรองแก้ว ทางโน้นเจ้าค่ะ”
กรองแก้วรีบลุกพรวดทันที “ไหน ตรงไหนฮึ” กรองแก้วหันไปเห็นศพแมวก็ตกใจ “แมวใครมานอนตายตรงนี้”
“ไม่รู้เจ้าค่ะ แต่ที่แน่ๆ บ่าวว่าอีซ่อนกลิ่นมันต้องซ่อนของไว้ตรงนี้แน่ๆ เลยเจ้าค่ะ”