บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 17 หน้า 5
“ว้าย ทำไมล่ะคะคุณจิ ติ๊ดทำอะไรผิดคะ ติ๊ดก็ไปแฉนังดาวนิลให้แล้วไงคะ”
“แฉภาษาอะไรของแก พลยิ่งปกป้องมันมากกว่าเดิม”
“ทำไมเป็นยังงั้นไปได้ล่ะคะ”
“ยังจะมาถามอีก ก็เพราะพวกแกนั่นแหละ ไม่มีหลักฐานอะไรซักชิ้น แทนที่จะกระชากหน้ากากนังดาวนิลได้ กลายเป็นชั้นถูกหาว่าไปใส่ร้ายคนอย่างมัน!”
“ตะตะแต่ที่ติ๊ดพูดมันคือเรื่องจริงทุกอย่างเลยนะคะ ติ๊ดไม่ได้โกหกเลยจนนิดเดียว สาบานได้”
“นี่คุณทรงพลหลงมันขนาดนี้เลยเหรอคะ ขนาดบอกว่ามันมีประวัติยังไง ยังเลือกมันมากกว่าคุณจิ”
คุณนายติ๊ดพยายามปิดปากผึ้งแต่ไม่ทัน จิดาภาโกรธมาก รปภ.สองคนวิ่งเข้ามาพร้อมเลขา
“เอาไปโยนออกนอกบริษัท แล้วอย่าให้มันเหยียบเข้ามาที่นี่ได้อีก”
รปภ. จับตัวผึ้งกับคุณนายติ๊ดลากออกไป คุณนายติ๊ดรีบคว้าเสื้อตัวเองไปด้วย
“ว้าย! เสื้อชั้น นังผึ้งอย่าทิ้งเสื้อ! คุณจิฟังติ๊ดก่อนนะคะ ติ๊ดไม่ได้โกหก นังดาวนิลมันเคยขายตัวมาก่อน มันมีลูกมาแล้วด้วยค่าาา!”
หน้าบริษัทจิดาภา รปภ.จับคุณนายติ๊ดกับผึ้งโยนออกมานอกประตู เสื้อผ้าหล่นลงที่พื้น
“นังผึ้ง!..... ระวังเสื้อชั้นเปื้อนนน!!”
“คุณนายอ่ะ แทนที่จะห่วงหนู” ทั้งคู่รีบหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาจากพื้น
“ไหนคุณนายบอกว่ามาวันนี้จะได้รางวัลจากคุณจิดาภาไงคะ ทำไมโดนโยนออกมาแบบนี้ล่ะคะ”
“ชั้นจะรู้ไหมล่ะ ทำไมนะ ใครๆถึงเชื่อคำโกหกของนังดาวนิล ทีเราพูดจริงดันไม่มีคนเชื่อ”
“ก็เพราะมันสาวมันสวย ส่วนคุณนาย....” ผึ้งเบาเสียงลง แต่เบาไม่พอจนคุณนายติ๊ดได้ยิน “ทั้งแก่ทั้งเหี่ยว นิสัยก็แย่ ทำแต่เรื่องเลวๆคนเขาก็เลยไม่เชื่อ”
“นังผึ้ง นี่แกอยู่ฝ่ายใคร”
“ก็หนูเจ็บใจอ่ะ เจ็บตัวด้วยเนี่ยยยย”
“แล้วจะยืนบ่นให้เค้ามาไล่อีกหรือไงเรียกรถซิ”
“ค่ะๆๆๆๆๆ” ผึ้งเดินกระบึงกระบอนไปมองหาแท็กซี่
ที่ห้องทำงานจิดาภา เลขาวิ่งกลับเข้ามา “เอาตัวออกไปแล้วค่ะ”
จิดาภาปาแฟ้มงานลงกับพื้น “ชั้นไม่ทำแล้ว! เอาออกไปให้หมด!!”