บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 27
บทประพันธ์ อนัญจนา
บทโทรทัศน์ สาวิตา
ร้านตัดเสื้อคุณนายติ๊ด วิไลนิ่งไป วิไลน้ำเสียงลังเล “คุณไม่รู้กันเหรอคะ”
“รู้เรื่องอะไร? แกพูดว่าน้องสาวนังดาวนิลมันอยู่ในบ้านหลังนั้นเหรอ จะเป็นไปได้ยังไง”
วิไลรู้สึกว่าไม่ควรพูดออกไป “คุณให้เงินชั้นมาก่อนสิ ชั้นถึงจะยอมพูด”
“อย่ามาลีลา บอกคุณเขาไปสิ!”
จิดาภามองหน้าวิไล ดูคิดอะไรบางอย่าง “ได้ แกจะเอาเป็นเช็คหรือว่าเงินสด”
“เงินสดค่ะ”
จิดาภามองคุณนายติ๊ด “งั้นแกไปเบิกเงินที่ธนาคารกับชั้น”
“ค่ะๆ ได้ค่ะ” คุณนายติ๊ดหันไปสั่งผึ้ง “แกอยู่เฝ้าร้านนะนังผึ้ง เฝ้ามันด้วย!”
คุณนายติ๊ดรีบเดินตามจิดาภาออกไป
จิดาภาเดินไปที่รถแล้วหยุด คุณนายติ๊ดที่รีบเดินตามมาเกือบจะชน
“แกเคยบอกว่านังดาวนิลมันมีน้องสาวใช่มะ
“ค่ะ มันเคยบอกว่าต้องส่งเงินไปให้น้องมันที่บ้านนอกทุกเดือน” คุณนายติ๊ด พยายามนึก “แล้วมันก็เคยพูดถึงพ่อ เผลอๆไอ้ลูกพิการมัน ถ้าไม่เอาไปทิ้ง ก็คงหอบไปให้พ่อกับน้องมันเลี้ยงที่บ้านนั่นแหละค่ะ”
“พ่อกับลูกพิการเหรอ?” จิดาภานึกย้อน จิดาภาเลี้ยวรถเข้ามาในบ้านทรงพลแล้วเห็นครูคำปันกับกลอง
“คุณจิดาภาถามทำไมเหรอคะ”
“ลูกมันตอนนี้จะอายุประมาณเท่าไหร่”
คุณนายติ๊ดมองหน้าจิดาภาอย่างงงๆ และไม่เข้าใจว่าจิดาภาจะถามทำไม
ห้องนอนนมน้อยบ้านทรงพล นมน้อยพับเสื้อผ้าใส่กระเป๋า เปิดประตูห้องไว้เหมือนตั้งใจ เทวัญเดินนำทรงพลมาถึงห้องนมน้อย เทวัญเห็นนมน้อยเก็บกระเป๋าก็หันไปมองทรงพล ทรงพลทำหน้าเซ็งเหมือนรู้อยู่แล้วว่านมน้อยตั้งใจจะทำอะไร เทวัญทำท่าเหมือนให้ทรงพลพูดกับนมน้อย แต่ทรงพลทำท่าบอกว่าไม่รู้จะคุยอะไร เทวัญทำหน้าเซ็งก่อนหันไปถามนมน้อยเอง “นมทำอะไรน่ะครับ”
“ก็ไปซะให้พ้นๆไงคะ” ทรงพลทำท่าเซ็งแต่ไม่ยอมพูดอะไรอยู่ดี