บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 27 หน้า 3
หน้าบ้านทรงพล ดาวนิลยืนรอทรงพลอยู่ที่รถ ไม่รู้จะทำยังไงกับเรื่องที่ช่อเอื้องพูด ทรงพลเดินลงมาจากบ้าน ดาวนิลหันไปมอง ทรงพลเดินมาหาแล้วยิ้มให้
“ดาวนิล ผมคุยกับนมน้อยเรียบร้อยละ” ทรงพลมองหน้าดาวนิลแล้วสงสาร “นี่คุณกังวลขนาดนี้เลยเหลือเนี่ย
ดาวนิล” ดาวนิลพูดอะไรไม่ออก พยายามเปลี่ยนเรื่อง “คุณนมน้อยว่ายังไงบ้างคะ”
ทรงพลยิ้ม “เขายอมให้เราแต่งงานกันแล้วครับ”
ดาวนิลยิ้มได้ “จริงเหรอคะ?”
ทรงพลพยักหน้า “นมขอแค่รูปถ่ายสมัยคุณอยู่เมืองนอก” ดาวนิลนิ่งไป “คุณเคยบอกว่าไม่ได้เอาอะไรกลับมาเลย แต่แค่รูปถ่าย คุณให้เพื่อนหรือใครทางโน้นส่งมาให้ได้ไหม”
ดาวนิลอึกอัก “คือดาวนิล...”
ทรงพลจับมือดาวนิล “ผมไม่ได้ไม่เชื่อใจคุณนะ แต่ถ้าทำแค่นี้แล้วนมจะสบายใจ คุณทำให้ผมหน่อยได้ไหม”
“แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าคุณนมน้อยจะยอมจบแค่นี้”
“เขาสัญญาแล้ว พี่เทวัญก็ฟังอยู่ด้วย” ดาวนิลได้ยินชื่อเทวัญก็นิ่งไป
“ดาวนิล..ขอไปคิดก่อนได้ไหมคะ”
ทรงพลเริ่มหงุดหงิด “อะไรกันดาวนิล เรื่องแค่นี้เอง คุณช่วยถอยซักก้าวเพื่อผมไม่ได้เลยหรือไง”
ดาวนิลก้มหน้า “ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ...”
“งั้นทำไม?” ทรงพลมองหน้าดาวนิล ดาวนิลหลบตา ทรงพลเริ่มเกิดคำถามขึ้นในใจ
“ไว้เราค่อยคุยกันได้ไหมคะ ดาวนิลรู้สึกไม่ค่อยสบายน่ะค่ะ”
ทรงพลเปิดประตูเดินขึ้นรถ ดาวนิลได้แต่มองตามอย่างกลุ้มใจก่อนเดินขึ้นรถไป
จิดาภาขับรถเข้ามาในซอยบ้านทรงพล
“นี่มันซอยบ้านคุณทรงพลนี่คะ เราไม่ได้จะไปธนาคารกันเหรอคะ”
“จะไปทำไม ชั้นว่าชั้นอาจจะไม่ต้องเสียเงินซักบาทและได้เรื่องที่มันเด็ดกว่าที่เรารู้กันมาก่อนหน้านั้นซะอีก”
“เด็ดกว่าเรื่องที่นังดาวนิลขายตัวอีกน่ะเหรอคะ” จิดาภาเบรกรถกะทันหัน คุณนายติ๊ดแทบหัวทิ่ม “ว้ายยย...”
จิดาภาหยุดรถมองไปข้างหน้า เห็นรถทรงพลที่มีดาวนิลนั่งข้างๆขับตัดหน้าออกจากบ้านไป จิดดาภามองด้วยความแค้น
“นั่นนังดาวนิลนี่! ยังนั่งลอยหน้าลอยตาบนรถคุณทรงพลอยู่เลย”
จิดาภาเลี้ยวรถไปจอดที่หน้าบ้านทรงพลอย่างเร็ว จนคุณนายติ๊ดร้องว้ายขึ้นมาอีกรอบ