บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 14
บทประพันธ์ อนัญจนาบทโทรทัศน์ สาวิตา
ห้องพักในโรงแรม ทรงพลเปิดประตูห้องเข้ามา “คืนนี้คุณนอนห้องนี้นะ ผมนอนห้องติดกันนี่”
ดาวนิลเดินเข้าไปในห้อง ตรงไปที่ระเบียง “วิวสวยจังเลยนะคะ”
“ห้องนี้มองเห็นทะเลมุมกว้าง ตอนเช้าพระอาทิตย์จะขึ้นทางด้านนี้ รับรองว่าสวยมาก”
“ขอบคุณนะคะ ไม่เคยมีใครทำอะไรให้ชั้นแบบนี้เลย”
“ผมก็ไม่เคยทำอะไรแบบนี้ให้ใครเลยเหมือนกัน”
“อยู่ทะเลนี่เห็นดาวชัดดีนะคะ”
“ถ้าคุณยังไม่ง่วง ขอผมนั่งดูดาวอยู่ตรงนี้ด้วยซักพักได้ไหมครับ”
“ชั้นจะไล่เจ้าของโรงแรมได้ยังไงล่ะ” ดาวนิลยิ้ม ทรงพลยิ้มตอบ
ทรงพลกับดาวนิลเลื่อนเก้าอี้มานอนดูดาวกันตรงระเบียงห้อง ข้างๆมีน้ำดื่ม
“ทำไมคุณถึงชื่อดาวนิล”
“เพราะวันที่ดาวนิลเกิด บนฟ้าไม่มีดาวเลย”
“ก็เลยชื่อว่าดาวนิล ที่แปลว่าดาวสีดำ ผมชอบนะ ไม่เหมือนใครดี เหมือนคุณ..ที่ไม่เหมือนใคร” ทรงพลมองหน้าดาวนิลแล้วยิ้ม “ตอนมีเรื่องเมื่อวานผมกลุ้มใจแทบแย่ แต่ตอนนี้ผมรู้สึกดีใจที่มันเกิดเรื่อง มันทำให้ผมได้มานั่งมองทะเลกับคุณแบบนี้”
“คุณทรงพลคะ”
“เรียกพลเฉยๆก็ได้”
“ทำไมคุณถึงเลิกกับคุณจิดาภาเหรอคะ”
“ผมจะไม่โกหกคุณนะ ตอนที่เราเลิกกัน จิเป็นฝ่ายทิ้งผม ตอนนั้นผมจะเป็นจะตาย เขาก็ไม่สนใจ แต่จะโทษจิเขาทั้งหมดก็คงไม่ได้ ที่จริงตอนนั้นผมก็เป็นฝ่ายผิดก่อน”
“ทำไมเหรอคะ” ทรงพลมองหน้าดาวนิลแล้วตัดสินใจพูด “เพราะผมนอกใจจิ”
ดาวนิลมองหน้าทรงพล ทรงพลถอนหายใจแล้วตัดสินใจบอก