บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 14 หน้า 5
“งั้นก็กลับสิ เชียงใหม่แค่นี้เอง นั่งเครื่องบินไปแป๊บเดียว”
ดาวนิลมองหน้าเทวัญแล้วคิด “แต่ดาวนิลอยากกลับไปตอนที่ดาวนิลมีทุกอย่างแล้ว คนที่นั่นจะได้ดูถูกดาวนิลไม่ได้”
“จะไปสนใจอะไรกับคนอื่น คนที่เราควรจะแคร์คือพ่อกับน้องเราต่างหากนะ”
“ถ้าดาวนิลไม่แคร์ ดาวนิลจะทำงานหนักหาเงินส่งให้เขาแบบนี้เหรอคะ”
“เขาอาจจะไม่ได้อยากได้เงินก็ได้นะดาวนิล” ดาวนิลได้ยินเทวัญพูดแบบนั้นก็เงียบไป
“ค่ะ ดาวนิลจะลองหาทางดู”
“แล้วนี่ดาวนิลบอกความจริงทรงพลหรือยัง”
ดาวนิลส่าย “ดาวนิลยังหาโอกาสไม่ได้”
“ก็เลยต้องหลบๆซ่อนๆ แอบซื้อข้าวมานั่งกินกันในคลีนิกหมอ”
“ดาวนิลขอโทษค่ะ”
“หมอแซวเล่น เจอกันแบบนี้ก็ดี เหมือนเมื่อก่อน ตอนที่ดาวนิลยังไม่ได้ป็นดารา เราก็กินข้าวกันแบบนี้”
“ดาวนิลก็เป็นดาวนิลคนเดิมที่คุณหมอเคยรู้จักนั่นแหละค่ะ”
ดาวนิลยิ้มให้เทวัญอย่างไม่คิดอะไร มีแต่เทวัญที่ยิ้มให้ดาวนิลอย่างพยายามปิดซ่อนความรู้สึกตัวเอง
ห้องแต่งตัว ดาวนิลให้ช่างภาพถ่ายภาพในงานอีเวนท์
หลิวหลิวช่วยดาวนิลถอดเครื่องประดับที่ใส่ออกงานเก็บ
“พี่ตื่นเต้นจังเลยค่ะ ละครที่น้องดาวนิลเล่นเป็นนางเอกเต็มตัวจะออนแอร์อาทิตย์นี้แล้วนะคะ ต่อจากนี้งานโชว์ตัวต้องมา งานโฆษณาสินค้าก็ต้องมี เราก็จะรวยๆๆแล้วพี่ก็จะดังๆๆ”
“พี่หลิวหลิวคะ พูดถึงเรื่องนี้ ถ้าเดือนหน้า ดาวนิลจะขอมีวันว่างซักสามวัน...”
“น้องจะไปไหนคะ”
“ไป..ต่างจังหวัดน่ะค่ะ”
“ที่ไหน กับใคร ในฐานะผู้จัดการพี่ต้องรู้ค่ะ”
ดาวนิลลังเลก่อนตัดสินใจบอก “ว่าจะกลับไปเยี่ยมพ่อซักสองสามวันน่ะค่ะ”
“ว้ายยยยยยย ไม่ได้นะคะ” หลิวหลิวมองซ้ายมองขวาให้แน่ใจว่าไม่มีใคร “เกิดใครเจอหรือใครไปเห็นเข้า ความแตกเรื่องประวัติเราจะทำยังไง”
“ไม่แต่งตัวไม่แต่งหน้า คงไม่มีใครจำได้หรอกค่ะ”