บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 16 หน้า 3
“งั้นดาวนิลยิ่งจะผลัดไปถึงเมื่อไหร่ กับเจ้าพลก็คนหนึ่งละ จนป่านนี้ดาวนิลก็ยังไม่บอกความจริงมันเลย”
ดาวนิลมองหน้าเทวัญ “คุณหมอห่วงน้องชายตัวเองใช่ไหมคะ”
“มันไม่เกี่ยว แต่ใครจะสบายใจที่เห็นน้องตัวเอง...เข้าใจผิดอยู่แบบนี้”
“คุณหมอกำลังบอกว่าดาวนิลหลอกคุณพลอยู่”
“พูดความจริงมันเสียหายตรงไหนนะดาวนิล มีโอกาสพูดแล้วไม่ยอมพูด วันหนึ่งมันจะสายเกินไป”
เทวัญพูดแล้วในใจนึกถึงเรื่องตัวเอง เป็นครั้งแรกที่ดาวนิลรู้สึกว่าเทวัญไม่เข้าข้าง
“คุณหมอไม่เข้าใจดาวนิลหรอก คุณหมอไม่เข้าใจในสิ่งที่ดาวนิลต้องเจอ”
“ถ้างั้นดาวนิลจะมาหาหมอทำไม อยากได้คนรับฟัง แค่นั้นใช่ไหม หมอฟังและเห็นใจดาวนิลมาตลอดนะ แต่ถ้าเป็นเรื่องนี้ ดาวนิลก็คงมาหาผิดคนแล้วล่ะ” ดาวนิลมองหน้าเทวัญอย่างผิดหวังที่เทวัญไม่เข้าข้างเหมือนทุกที
ร้านอาหาร เวลาผ่านไปคุณอาก็ไม่มา ทรงพลดูอึดอัด และมองเวลา
“ป่านนี้แล้วทำไมคุณอาคุณยังไม่มาอีกล่ะครับ”
“ไม่รู้สิคะ”
“จิ”
“ก็จิไม่ทราบจริงๆ”
“ถ้าคุณทำแบบนี้ ผมจะกลับแล้วนะ”
“คุณอาจิไม่ได้จะมาหรอกค่ะ จิเอาท่านมาอ้างเพื่อให้คุณยอมออกมาจบจิ”
“ทำไมคุณถึงทำแบบนี้”
“เพราะจิมีเรื่องต้องคุยกับคุณ เรื่องดาวนิลอะไรนั่น”
“ผมมาคุยกับคุณเรื่องงาน ถ้าไม่มีเรื่องงาน ผมขอตัวกลับก่อน” ทรงพลลุกออกไป
“คุณไม่อยากรู้เหรอคะว่าแม่นั่นหลอกอะไรคุณไว้บ้าง” ทรงพลชะงักแล้วหันมามองจิดาภา
บ้านครูคำปัน ช่อเอื้องนอนไม่หลับแอบมานั่งที่นอกชาน ช่อเอื้องนึกถึงดาวนิลที่ยังไม่ติดต่อมาแล้วน้ำตาก็เอ่อมาที่ตา ครูคำปันเดินออกมา “ช่อเอื้อง มานั่งอะไรตรงนี้”
ช่อเอื้องรีบเช็ดน้ำตาแล้วหันไปยิ้มให้พ่อ “ชั้นนอนไม่หลับ เลยลุกมาดูดาว” ครูคำปันมองฟ้าที่มืดสนิท
“ไหนดาว? คิดถึงพี่ดาวนิลเขาใช่ไหมเราน่ะ เออ พี่เขาโทรมาบ้างหรือเปล่า”
“โทรมาจ้ะ ตอนนั้นพ่อซ้อมการแสดงอยู่ แล้วพี่เขาก็จะรีบไปทำงานด้วย”
“ทีหลังก็มาเรียกพ่อเลยสิ พ่อไม่ได้คุยกับเขานานแล้ว คิดถึง”