บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 16 หน้า 4
ช่อเอื้องพยายามเปลี่ยนเรื่อง “พ่อ เดี๋ยวเสร็จการแสดงชั้นจะพ่อไปหาหมอตานะ ผิดนัดหมอมาหลายทีแล้ว”
“ก็บอกแล้วไงว่าให้รอพี่เราเขากลับมาก่อน”
ช่อเอื้องหงุดหงิดขึ้นมาทันที “พ่อจะรอเขาทำไม” ครูคำปันมองหน้าช่อเอื้อง ช่อเอ้องรีบเปลี่ยนคำพูด
“พี่เขาจะกลับมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้”
“พี่เขาบอกว่าอีกไม่นานไม่ใช่เหรอ....” ช่อเอื้องเห็นพอไม่สบายใจ “จ้ะ”
ช่อเอื้องแอบปาดน้ำตา คำปันเข้าใจเองว่าช่อเอื้องคิดถึงพี่
“เดี๋ยวเวลาพี่เขาโทรมาก็เรียกพ่อ เดี๋ยวพ่อบอกเขาเองว่าให้กลับมาได้แล้ว เราจะได้ไม่ต้องคิดถึงเขามากขนาดนี้” ครูคำปันดึงช่อเอื้องมากอด “ไม่ต้องร้องๆ”
ช่อเอื้องยิ่งร้องไห้มากกว่าเดิมเพราะไม่รู้จะบอกความจริงกับพ่อยังไง
บ้านทรงพล ทรงพลลงมาจากรถ ดูคิดอะไรในหัว แทนที่จะเดินเข้าบ้าน ทรงพลเดินไปที่บ้านเทวัญ ที่ทางเข้าบ้านเทวัญ เทวัญนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก “เห็นไฟเปิดอยู่ เลยคิดว่าพี่ยังไม่หลับ”
“นอนไม่ค่อยหลับ นี่เพิ่งกลับเหรอ” ทรงพลทิ้งตัวลงนอนอบนโซฟา เอามือก่ายหน้าผาก “อืม”
“เป็นอะไร เรื่องงานเหรอ?”
“พี่ก็รู้ว่าผมทำงานหนักแค่ไหนก็ไม่เคยเครียดเรื่องงาน”
“งั้นแกเป็นอะไร”
“พี่ว่าคุณดาวนิลเขาหลอกอะไรผมอยู่หรือเปล่า”
เทวัญมองหน้าทรงพลอย่างแอบตกใจ แต่ก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ทำไม..แกถามแบบนี้”
ทรงพลลุกขึ้นนั่ง “วันนี้ผมไปเจอจิมา เขาบอกว่าผมกำลังโดนหลอกอยู่ ประวัติที่ดาวนิลเล่าให้ทุกคนฟัง...มันไม่จริง” ทรงพลมองหน้าเทวัญ “จิบอกด้วยว่ามีคนที่รู้เรื่องนี้”
“คือ...พล..”
ทรงพลพูดตัดขึ้นมา “ผมรู้ๆ พี่จะบอกว่าจิอาจจะใส่ร้ายดาวนิล ผมก็คิดแบบนั้น ผมถามว่าเขามีหลักฐานอะไรไปกล่าวหาคนอื่นแบบนั้น จิเขาก็ไม่ยอมบอก เขาให้ผมนัดเจอเขาอีกรอบ พี่ว่าผมควรทำไง”
“ชั้นว่าถ้าแกอยากรู้อะไรเกี่ยวกับใคร แกก็ไปถามเจ้าตัวเขาเลยดีกว่า”
“ดาวนิลเขาก็จะหาว่าผมไม่เชื่อใจเขาน่ะสิพี่”
“แกก็ไม่เชื่อใจเขาอยู่จริงๆนี่” เทวัญเงียบ “แล้วถ้าเขาโกหกแกจริงๆ แกจะว่าไง”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน” เทวัญมองหน้าทรงพลแล้วคิดถึงดาวนิล