บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 5 หน้า 5
“อืม ทั้งเงินเดือนทั้งทิปนี่จะให้หมดเลยเหรอ ไม่คิดจะเก็บไว้บ้าง?”
“ไม่จ้ะ ถ้าครบค่าตัวคืนนายแล้ว ชั้นจะขอกลับบ้าน”
“งานสบายๆแบบนี้ แน่ใจนะว่าจะเลิกทำ ถ้าชั้นหาเด็กใหม่ได้จะมาของานทำทีหลัง ไม่ มีให้แล้วนะ”
“ถ้าเลือกได้ชั้นคงเลิกทำเดี๋ยวนี้เลย”
“งั้นก็ทำถึงสิ้นเดือนละกัน”
ในหมู่บ้าน ช่อเอื้องเดินกลับมาจากโรงเรียน ทอนวิ่งมาหา “ช่อเอื้อง ดาวนิลโทรมา”
“พี่ดาวนิล!” ช่อเอื้องรีบเอามือถือทอนมาคุย “พี่ดาวนิล พี่เป็นยังไงบ้าง”
ดาวนิลแอบยืนคุยโทรศัพท์อยู่หลังร้าน “ช่อเอื้อง พี่จะได้กลับบ้านแล้วนะ”
“จริงเหรอจ๊ะ! เมื่อไหร่พี่”
“ปลายเดือนนี้” ช่อเอื้องกรี๊ดออกมา “อร้ายยยยยยยยยยย.......”
“ช่อเอื้อง.... ช่อเอื้องเป็นอะไร ดาวนิลเป็นอะไรหรือเปล่า”
“พี่ดาวนิลจะกลับมาแล้วพี่ทอน”
ทอนดีใจ “จริงเหรอ”
ช่อเอื้องคุยโทรศัพท์กับดาวนิลต่อ “ถ้าพ่อรู้ต้องดีใจมากแน่เลย พ่อบ่นคิดถึงพี่ทุกวันเลย”
“พี่ก็คิดถึงพ่อ คิดถึงช่อเอื้องเหมือนกัน”
“พี่ดาวนิล อย่าลืมของฝากชั้นนะ” ช่อเอื้องนึกได้ “ไม่เอาดีกว่า พี่ดาวนิลอุตส่าห์ไปทำงานหาเงินมา พี่ดาวนิลเก็บเงินไว้มาให้พ่อนะ”
ดาวนิลอึกอัก “เออ..คือ..ช่อเอื้อง งานที่พี่มาทำ มันไม่ได้เงินดีอย่างที่คิด”
“อ้าว เหรอจ๊ะ ว้า อุตส่าห์ต้องอยู่ห่างบ้านตั้งหลายเดือน”
“ถ้าพี่รู้...พี่คงไม่มา”
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ดาวนิล แค่พี่กลับมาพ่อกับชั้นก็ดีใจแย่แล้ว พี่รีบกลับมานะ”
“จ้ะ กลับวันไหนพี่จะโทรไปบอกนะ ดาวนิลกดวางสาย ช่อเอื้องส่งโทรศัพท์คืนทอน
“ดาวนิลจะกลับปลายเดือนนี้แล้วเจริงเหรอช่อเอื้อง”
ช่อเอื้องแซว “แหม ดีใจล่ะสิ คิดถึงพี่ดาวนิลใช่ไหมล่ะ”
ทอนเขิน “พี่ก็แค่ดีใจแทนช่อเอื้อง”
“แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วย” ทอนยิ้มอย่างเขิน ช่อเอื้องหัวเราะ