บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 13
บทประพันธ์ อนัญจนาบทโทรทัศน์ สาวิตา
สวนบ้านทรงพล ระหว่างที่ดาวนิลไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี และเริ่มกลัวว่าเทวัญจะพูดอะไรออกมา ทรงพลก็พูดตัดขึ้นมา “คุณดาวนิลครับนี่พี่เทวัญ พี่ชายผม...พี่เทวัญ นี่คุณดาวนิล”
ทรงพลยิ้มให้เทวัญเหมือนจะบอกว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่ตัวเองเคยพูดถึง
“ดาวนิล...” เทวัญนึกได้ว่าทรงพลไม่เคยเอ่ยชื่อดาวนิลเลย เทวัญจึงไม่รู้ว่าเป็นดาวนิลคนนี้ ดาวนิลตกใจกลัวว่าเทวัญจะพูดอะไร ดาวนิลหลบตาเทวัญ ทรงพลเห็นเทวัญมองดาวนิลเหมือนรู้จักก็แปลกใจ “พี่รู้จักคุณดาวนิลด้วยเหรอ?” ดาวนิลสะดุ้ง
“รู้จักสิ” ดาวนิลตกใจกว่าเดิม “...เคยเห็นในทีวี”
“อ้อ.. อะไรกันเดี๋ยวนี้พี่ดูละครด้วยเหรอ”
“ก็...เห็นผ่านๆในทีวีที่โรงพยาบาลน่ะ”
ทรงพลแซวแบบไม่คิดอะไร “เห็นผ่านๆยังจำได้”
ทรงพลพูดใกล้ๆดาวนิล “แสดงว่าคุณดาวนิลต้องสวยมากเลยนะครับ”
ดาวนิลพูดอะไรไม่ออกได้แต่ยิ้มแห้งๆ เทวัญเองก็พูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน ทรงพลไม่ได้เอะใจกับท่าทางของทั้งคู่เลยถามขึ้นมา “ไหนๆวันนี้พี่ก็กลับบ้านเร็ว ทานข้าวเย็นด้วยกันไหม”
“อย่าเลย...แกมีแขก”
“แขกอะไรกัน คนกันเอง” ทรงพลมองดาวนิล “ผมชวนพี่เทวัญทานข้าวด้วยกันนะครับ”
“ค่ะ”
เทวัญลังเลก่อนตอบ “งั้น...ก็ได้”
“ดีเลย พี่กับคุณดาวนิลจะได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น”
เทวัญหัวเราะกลบเกลื่อน “แกถามเขาหรือยัง คุณดาวนิลอาจจะไม่อยากรู้จักชั้นก็ได้นะ”
“พี่อ่ะ พูดเล่นแบบนี้เดี๋ยวคุณดาวนิลก็ตกใจหมดหรอก”
ทรงพลหัวเราะอย่างไม่สงสัยอะไร เทวัญมองดาวนิลที่ทำตัวไม่ถูก
ห้องอาหาร ดาวนิล ทรงพล เทวัญนั่งอยู่กันที่โต๊ะอาหาร กล้วยกับอ้อยเสิร์ฟน้ำและตักข้าวให้ทุกคน