บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 28 หน้า 2
เลขามองนาฬิกา “เข้าไปคุยได้พักใหญ่แล้วค่ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ” ดาวนิลยิ้มให้เลขา หลิวหลิวซะอีกดูหงุดหงิด ประตูห้องผู้บริหารเปิดออก
“เสร็จพอดีเลยค่ะ”
ดาวนิลมีสีหน้าตกใจมาก คนที่เดินออกมาคือจิดาภา แล้วตามมาด้วยวิไล หลิวหลิวหน้าซีดขึ้นมาทันที ผู้บริหารเดินตามออกมาส่งทั้งคู่ จิดาภาเห็นดาวนิลก็แกล้งพูดให้ได้ยิน “ขอบคุณนะคะที่ให้เข้าพบกะทันหัน”
“เรื่องสำคัญขนาดนี้ ขอบคุณคุณจิดาภานะครับที่มาบอกด้วยตัวเอง แต่ผมคงต้องขอเวลาตรวจสอบซะหน่อย แต่ถ้าเป็นเรื่องจริง คงจะต้องมีการจัดการอะไรบางอย่างแน่”
“ดีค่ะ” จิดาภาตั้งใจพูดให้ดาวนิลได้ยิน “คนไม่ดีก็ไม่ควรจะไม่มีที่ยืนในสังคมนะคะ จิขอตัวกลับก่อนนะคะ”
ผู้บริหารพยักหน้า จิดาภาเดินผ่านดาวนิลไปอย่างเชิดหน้า ดาวนิลมองหน้าวิไล วิไลเหมือนอยากพูดอะไรกับดาวนิล แต่แล้วก็เปลี่ยนใจเดินตามจิดาภาออกไป
ผู้บริหาร เสียงดุ “หลิวหลิว”
หลิวหลิวสะดุ้ง “ค่ะ”
“เข้ามาคุยกันในห้อง ดาวนิลด้วย เชิญครับ”
ผู้บริหารเดินเข้าไป หลิวหลิวสวดมนต์ก่อนเดินเข้าห้องไป ดาวนิลพยายามทำสีหน้าให้ปกติที่สุด
จิดาภาเดินมาที่ลานจอดรถ วิไลเดินตามมาติดๆ จิดาภาหัวเราะ “เห็นหน้ามันมะ ซีดเป็นไก่ต้มเลย”
“งานเสร็จแล้ว คุณจ่ายเงินให้ชั้นได้หรือยังคะ”
“แกเคยสนใจเรื่องอื่นนอกจากเรื่องเงินบ้างไหม” จิดาภาทำหน้าตาดูถูด วิไลเริ่มมีสีหน้าไม่พอใจ
“ก็คุณใช้งานชั้นเสร็จแล้ว ก็ควรจ่ายเงินตามที่พูดได้แล้วไหมคะ”
“ใครบอกว่าเสร็จชั้นต้องจ่ายแกตั้งห้าแสน แกยังต้องทำงานสำคัญให้ชั้นก่อน”
“ต้องทำอะไรอีกล่ะคะ ผู้บริหารก็รับปากจะจัดการให้แล้วนี่”
“นี่มันก็แค่ทำมันตกงาน แต่ชั้นต้องการประจานมันให้อับอายไปทั่วประเทศ พรุ่งนี้ชั้นจะนัดนักข่าว แกกับยัยคุณนายติ๊ดต้องตั้งโต๊ะแถลงข่าวฉีกหน้ากากมัน ข่าวฉาวๆแบบนี้รับรองนักข่าวขุดคุ้ยกันสนุก”
“ทำแบบนั้นไม่เกินไปหน่อยเหรอคะ”
“รอให้ชั้นเห็นชีวิตมันพังพิพาศก่อนนะ แล้วชั้นจะหยุด”
จิดาภาใส่แว่นตาดำขึ้นรถไป วิไลถอนหายใจเริ่มมีสีหน้าไม่สบายใจ
“มันต้องทำกันถึงขนาดนี้เลยเหรอ....ชั้นชักจะสงสารแกแล้วละซิดาวนิล”