บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 15 หน้า 2
“เพื่อน!” ช่อเอื้องแอบขำท่าทีวรรณาแล้วเดินตามเข้าบ้านไป
กองถ่ายละคร เวลาเดียวกัน ดาวนิลเล่นเป็นหน่วยตำรวจพิเศษ ดาวนิลอยู่ในชุดสีดำทะมัดทะแมง
ดาวนิลววิ่งหนีพวกผู้ร้ายมาจนถึงทางตัน ผู้ร้ายหัวเราะ “คิดว่าจะหนีพ้นเหรอ”
ดาวนิลหันมา “หนีไม่พ้น ก็ต้องลองสู้กันซักตั้ง”
ผู้ร้ายสั่งลูกน้อง “จับมัน!”
ลูกน้องเข้าไปจับดาวนิล เป็นคิวบู๊ สุดท้ายดาวนิลก็สู้ทุกคนได้แล้วสามารถหนีไปได้ ดาวนิลหันมามองแล้วยิ้มก่อนวิ่งออกไป
“คัท!”ทีมงานรีบวิ่งไปหาดาวนิล เอาผ้ากับน้ำให้ ดาวนิลยกมือไหว้ขอโทษตัวประกอบที่ต่อสู้ด้วยเมื่อกี้
ดาวนิลเดินมาหาผู้กำกับที่นั่งอยู่หน้ามอนิเตอร์ “ใช้ได้ไหมคะ”
ผู้”ใช้ได้อะไรล่ะ เก่งเลยล่ะ ถ้ารู้ว่าเล่นคิวบู๊เก่งขนาดนี้ ฉากเมื่อกี้จะให้กระโดดลงมาจากชั้นสอง”
หลิวหลิวปราม “อะแฮ่ม!!!! เบาๆมือหน่อยค่ะ นางเอกนะคะ ไม่ใช่สไปเดอร์แมน”
ผู้กำกับกระซิบบอกดาวนิล “ไว้ฉากหน้าละกัน” ผู้กำกับเดินออกไป หลิวหลิวเข้าไปหาดาวนิล
“บอกให้ใช้สแตนอินก็ไม่เชื่อ พี่งี้ลุ้นหัวใจจะวาย”
“ไม่เห็นมีอะไรต้องกลัวเลยค่ะ สนุกจะตาย”
“ไปเอานิสัยไม่กลัวอะไรแบบนี้มาจากไหนคะ”
“เป็นนักแสดงก็ต้องเล่นให้สมบทบาทสิคะ คนดูจะได้ไม่ผิดหวัง”
“ค่ะ!” หลิวหลิวจับผมให้เข้าทรง “นางเอกเรื่องนี้ก็เก๊งเก่งนะคะ หนีรอดทุกสถานการณ์”
“ก็เป็นนางเอกซะอย่างนี่คะ ยังไงก็ไม่ยอมจนมุมหรอก”
“พี่บอกไว้ก่อนว่าพรุ่งนี้มีนัดสัมภาษณ์ออกรายการสดตอนสิบโมงนะคะ ห้ามมีรอยฟกช้ำดำเขียวเด็ดขาด!”
“รู้แล้วค่ะ”
“เอ้า เตรียมถ่ายซีนต่อไป ใครยังยืนเกะกะในฉาก จับทำกระสอบทรายเลยไป”
“ว้าย!!!!....ออกไปแล้วค่ะ ออกแล้ววว” หลิวหลิวค้อนก่อนเดินออกไป
บ้านทรงวุฒิ ทรงวุฒินั่งกินข้าวเย็นที่นมน้อยเอามาให้
“นี่ผมไปกระบี่แป๊บเดียว พลาดเรื่องมันส์ๆไปเพียบเลยนะเนี่ย”
“ยังจะมาพูดแบบนี้อีก เกิดจะมาขยันเอาตอนสำคัญ นมเลยไม่มีคนช่วยเลย”