บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 15 หน้า 4
“ชู่ ผมก็หาเรื่องไปเที่ยวกับเพื่อนด้วยนั่นแหละ แล้วดูสิผมพลาดอะไรไปตั้งเยอะ ทั้งเรื่องพี่จิแล้วก็เรื่องคุณดาวนิล...” เทวัญได้ยินชื่อดาวนิลก็นิ่งไป ทรงวุฒิที่ตั้งใจพูดชื่อดาวนิลเพื่อจับผิดเทวัญ มองอย่างสงสัย
“ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่ เจ้าพลมันเสน่ห์แรงก็แบบนี้แหละ เป็นชั้นก็ดีนะ ไม่มีใครมาชอบ เลยไม่ต้องปวดหัว”
“แล้วผู้หญิงคนนั้นล่ะพี่ คนที่ผมเคยเห็นพี่เดินซื้อของด้วยกันที่ห้าง”
เทวัญนิ่งไปก่อนพยายามกลบเกลื่อน “อ๋อ...คนไข้ที่รู้จักกันละมั้ง คงบังเอิญเจอกัน”
“แต่ผมจำได้นะดูข้างหลัง ผมว่าเหมือนคุณดาวนิลเหมือนกันนะ”
“เหรอ ไม่รู้ซิ ชั้นจำไม่ได้หรอกว่าคนไหน”
“แน่นะพี่” ทรงวุฒิเอามือจับไหล่เทวัญ “มีอะไรพี่บอกผมตรงๆได้เสมอนะ”
เทวัญถอนหายใจแล้วมองหน้าน้อง “ได้ งั้นชั้นบอกแกตรงๆ ตอนนี้เลยนะ”
ทรงวุฒิยิ้มสมหวัง “ว่ามาเลยพี่”
“ชั้นง่วงมาก.... ขึ้นไปนอนก่อนนะ ออกไปแล้วปิดบ้านให้ด้วยล่ะ” เทวัญเดินออกไป ทรงวุฒิทำหน้าเซ็ง
“อ้าว พี่!” ทรงวุฒิพูดกับตัวเอง “หรือว่าเราคิดไปเอง คงอย่างงั้นแหละ”
คอนโดดาวนิล หลิวหลิวมาส่งดาวนิลที่ห้อง
“เลิกกองดึกเลย วันนี้รีบนอนนะคะ” หลิวหลิวยื่นชุดให้ “นี่ค่ะ ชุดสำหรับใส่พรุ่งนี้ เจอกันที่สตูดิโอตอนเก้าโมงนะคะ คุณทรงพลมารับใช่ไหม”
“ค่ะ”
หลิวหลิวแซว “นี่คบกันจริงจังแล้วใช่ไหมคะ” ดาวนิลยิ้มไม่ตอบอะไร
“แหม...เวลาคนเราดวงดีนี่มันดีทั้งเรื่องงานเรื่องความรักพร้อมกันเลยนะคะ พี่ไม่กวนละ รีบนอนนะคะ”
หลิวหลิวปิดประตู ดาวนิลวางกระเป๋าแล้วหยิบมือถือออกมาดู เห็นว่ามีเบอร์ที่โทรมาแต่ไม่ได้รับ “เบอร์ใคร”
ดาวนิลมองนาฬิกาข้อมือบอกเวลาห้าทุ่ม
“ห้าทุ่มละ โทรกลับตอนนี้จะดึกไปไหมนะ” ดาวนิลลังเลก่อนตัดสินใจกดปิดหน้าจอโทรศัพท์ “ค่อยโทรพรุ่งนี้ละกัน” ดาวนิลวางโทรศัพท์ หยิบชุดที่หลิวหลิวให้มาแล้วเดินเช้าห้องนอน เสียงโทรศัพท์ดัง ดาวนิลเดินกลับไปหยิบโทรศัพท์ เห็นว่าเป็นเบอร์ทรงพล “ถึงบ้านแล้วค่ะ เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ วันนี้ถ่ายละครทั้งวันเลย...”
ดาวนิลคุยโทรศัพท์อย่างมีความสุขแล้วเดินเข้าห้องนอนไป
ห้องนอนวรรณา ช่อเอื้องนั่งอยู่กับวรรณาในห้องนอนวรรณา “ไม่โทรกลับ โทรไปก็สายไม่ว่าง”
“พี่เขาคงติดงานแหละ ดึกแล้วด้วย ไม่เป็นไรหรอก ไปเจอพรุ่งนี้เลยก็ได้ จะได้เซอร์ไพรส์พี่ดาวนิลด้วย”