บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 15 หน้า 5
“ใช่พี่ตัวเองหรือเปล่าก็ไม่รู้ มั่นใจไปป่ะ”
“ต้องใช่สิ ทำไมชั้นจะจำพี่ตัวเองไม่ได้”
“แล้วถ้าเขาเป็นดารา ทำไมเขาถึงไม่บอกเธอล่ะ”
“เค้าก็เคยบอกนะว่าได้งานแสดง มีบทนิดหน่อย ไม่เห็นบอกว่าได้เป็นถึงนางเอก” ช่อเอื้องยิ้ม
“อาจจะอยากเซอร์ไพรส์ชั้นกับพ่อเหมือนกันก็ได้”
“จ้ะ เดี๋ยวดูว่าพรุ่งนี้จะมีคนเซอร์ไพรส์ไหม งั้นวันนี้เธอนอนบนเตียง เดี๋ยวชั้นนอนที่พื้นเอง”
“เอ้า ได้ไงล่ะ เดี๋ยวชั้นนอนพื้นให้เอง”
“เป็นแขกแล้วอย่าเรื่องมากได้ป่ะ ให้นอนตรงไหนก็นอนนั่นแหละ ไปอาบน้ำก่อนไป จะได้รีบนอน”
ห้องนอนคุณนายติ๊ด คุณนายติ๊ดนอนกระสับกระส่ายบนเตียง คุณนายติ๊ดหงุดหงิด
“นอนไม่หลับเลย นังดาวนิล ทำยังไงชั้นถึงจะจัดการกับแกได้นะ”
คุณนายติ๊ดดูทำหน้าแค้น นึกถึงวันที่หลิวหลิวมาโวยวายที่ร้าน
“นังหลิวหลิว บังอาจมากนะที่แกมาขู่ชั้นถึงร้าน แถมยังเอาเท้าสกปรกๆเหยียบชุดแสนแพงของชั้นอีก....ฮึ้ยยยย....ยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจ ซักวัน มันต้องมีซักวัน..... วันนั้นชั้นจะหัวเราะใส่หน้าแกบ้าง นังหลิวหลิว!”
ห้องนอนวรรณา ช่อเอื้องที่นอนอยู่บนเตียง พลิกตัวไปมา “นอนไม่หลับเหรอ แปลกที่อ่ะดิ”
“เปล่า ชั้นตื่นเต้น”
“โอ๊ย จะตื่นเต้นอะไรนักหนา ตื่นเต้นตั้งแต่เย็นละ ไม่เหนื่อยเหรอไง”
“ชั้นไม่ได้เจอพี่มานานมากแล้ว พี่ดาวนิลจะตื่นเต้นขนาดไหนนะที่ได้เจอชั้น”
“เพ้อละ นอนได้แล้ว เดี๋ยวก็ตื่นสายหรอก”
ช่อเอื้องพยักหน้าแล้วพยายามนอน แป๊บหนึ่งก็ทนไม่ได้หันไปหาวรรณา “ทำไมเธออยู่คนเดียวอ่ะ”
“อยู่กับป้า แต่วันนี้ป้าไปเล่นไพ่ เงินไม่หมดคงไม่กลับง่ายๆอ่ะ”
“แล้วพ่อแม่เธอล่ะ”
“เลิกกัน แต่งงานมีครอบครัวใหม่ไปหมดละ”
ช่อเอื้องมองวรรณาอย่างสงสาร แล้วเอามือลูบแขนเหมือนปลอบ “อะไรเนี่ย”
“ไม่เป็นไรนะ ชั้นเข้าใจ เธอคงเหงาเหมือนตอนที่พี่ดาวนิลทิ้งชั้นมาอยู่กรุงเทพ แต่โชคดีชั้นยังมีพ่อ”
“ชั้นไม่ใช่เด็กขี้แงเหมือนเธอนะ คนเรามันต้องอยู่คนเดียวได้สิ ดูดิ ถ้าอยู่คนเดียว ป่านนี้ได้นอนหลับสบายไปแล้วเนี่ย”