บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 20 หน้า 2
กล้วยกับอ้อยมองหน้ากัน ช่อเอื้องทำหน้างง “สมัยนี้หาคนทำงานบ้านดีๆยาก เธอก็ทำงานได้เรื่องได้ราว”
“แต่...”
“ถ้าเป็นห่วงพ่อกับน้อง ก็พามาอยู่ด้วยกันซะที่นี่ก็ได้”
กล้วย/อ้อยตกใจหนักกกว่าเดิม “หืออออ?
“ไม่ดีมั้งจ๊ะ หนูเกรงใจ พ่อก็คงไม่สบายใจที่ต้องรบกวนทุกคน”
“รบกวนอะไร บ้านใหญ่โตอยู่กันแค่นี้ ทำงานที่นี่ข้าวก็มีให้กิน เงินเดือนก็มีให้ ชั้นจะไปขออนุญาตคุณๆเขาให้ ตกลงไหม” ช่อเอื้องอึกอักพูดไม่ออก ไม่รู้จะพูดกับนมน้อยยังไง
“จะต้องลังเลอะไร จะพาพ่อกับน้องกลับไปลำบากที่บ้านทำไม อยู่นี่ยังไงบ้านนี้ก็มีข้าวให้กินสามมื้อ เอาไว้เจอพี่สาวแล้ว ตอนนั้นจะลาออกชั้นก็ไม่ว่า” ช่อเอื้องคิดตามที่นมน้อยพูด ท่าทางลำบากใจ
คอนโดดาวนิล ดาวนิลมาส่งทรงพลที่หน้าประตู
“แน่ใจนะว่ารู้สึกดีขึ้นแล้ว” ดาวนิลพยักหน้า “ขอบคุณนะคะที่นั่งเฝ้าดาวนิลทั้งคืน”
ทรงพลจับหน้าดาวนิล “ให้ต้องดูแลทั้งชีวิตก็ได้ พักผ่อนนะ เดี๋ยวตอนเย็นผมมารับไปกินข้าวที่บ้าน”
“ค่ะ”
“หวายๆๆ มาสวีทวี๊ดหวิวอะไรกันตรงนี้แต่เช้าคะ”
หลิวหลิวเดินเข้ามาหน้าตายิ้มแย้ม ดาวนิลหุบยิ้มทันที แต่ก็พยายามเก็บอาการไม่ให้ทรงพลเห็น
“พี่หลิวหลิว..ดาวนิลเขาไม่ค่อยสบาย ฝากดูแลด้วยนะครับ” ทรงพลเดินออกไป หลิวหลิวมองตาม
หลิวหลิวหันมามองดาวนิล น้ำเสียงร่าเริง
““กู๊ด”มอร์นิ่งค่ะ กำลังใจดีแบบนี้ หายดีแล้วใช่ไหมคะ รีบแต่งตัวได้แล้วค่ะ พี่มารับไปถ่ายละคร”
ดาวนิลหันกลับเข้าห้อง หลิวหลิวรีบตามเข้ามาในห้องแล้วปิดประตู “นี่พี่ยังกล้ามาให้ชั้นเห็นหน้าอีกเหรอ!”
“หือ?” หลิวหลิวนึกได้ “อ้อ” หลวหลิวยักไหล่ ทำหน้าเซ็งๆแบบไม่สนใจ
“พี่บอกแล้วไงคะว่าจะหาเงินคืนใช้ให้ ก็แค่ขอเวลาหน่อย ไม่เห็นต้องซีเรียสเลย”
“เหรอคะ!? พี่ออกไป อย่ามาให้ชั้นเห็นหน้าอีก!”
“นี่มันอะไรกันคะ อยู่ๆก็มาไล่พี่”
“ก็เพราะพี่ เพราะพี่คนเดียว!!” ดาวนิลเริ่มร้องไห้
“เพราะชั้นชื่อพี่ ทุกอย่างถึงได้เป็นแบบนี้...เพราะเชื่อพี่...ชั้นถึงได้ทิ้งทุกคน พ่อถึงต้องตาบอด”
“อะไรนะคะ?”