บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 1 หน้า 3
ทรงพลมองจิดาภาที่กำลังให้สัมภาษณ์นักข่าว ทั้งคู่ยิ้มให้กัน
แม่อาย ตอนเช้า เห็นธรรมชาติที่สวยงามของหมู่บ้านในแม่อาย ที่ชาวบ้านยังใช้ชีวิตแบบอิงธรรมชาติมากๆ
ชาวบ้านกระซิบกันแล้วรีบจูงมือกันไปที่ลานท้ายหมู่บ้าน ที่ลานมีชาวบ้านมานั่งรอบๆ ลานเพื่อรอชมการซ้อมรำของคณะครูคำปันเต็มไปหมด เห็นกลองสะบัดชัยที่ตีเปิดงาน ดนตรีเริ่มดังขึ้น ชาวบ้านทุกคนดูตื่นเต้น ภาพเริ่มที่ปลายดาบของดาวนิล และเริ่มเห็นดาวนิลที่ฟ้อนดาบได้สวยไม่แพ้ใคร ชาวบ้านมองอย่างชื่นชม รวมไปถึงครูครูคำปันที่มองดูลูกสาวฟ้อนดาบได้สวยงาม ทอน ลูกชายผู้ใหญ่บ้านมองดาวนิลอยู่อย่างชื่นชมเช่นกัน
“ดาวนิลนี่รำซ้วยสวยเนอะ”
“หน้าตามันก็สวยด้วยนะ ครูคำปันโชคดีมีลูกสาวเก่ง คณะไหนก็เลยสู้คณะแกไม่ได้”
ดาวนิลรำดาบจบ ชาวบ้านทุกคนต่างปรบมือ เสียงกลองดังขึ้น แต่พอตีไปได้ซักพักจังหวะเริ่มไม่ถูกจนเครื่องดนตรีอื่นเริ่มมองหน้ากัน ครูคำปันสั่ง “พอๆ หยุด! ช่อเอื้อง!”
ช่อเอื้องค่อยๆหันมา หน้าตาเซ็ง เพราะรู้ว่าต้องโดนดุอีกแน่ ครูคำปันเดินเข้าไปหาลูกสาวคนเล็ก
“ตีอะไรของเรา พ่อสอนไปนี่จำไม่ได้เลยเหรอไง”
ดาวนิลช่วย “ช่อเอื้องต้องเรียนหนังสือน่ะพ่อ เลยยังไม่ค่อยได้ซ้อม”
“ก็ชอบแก้ตัวแทนน้องแบบนี้ไง มันถึงได้ไม่เคยตั้งใจ เรียกมาซ้อมทีไรก็อิดออด”
“งั้นพ่อจะมาบังคับชั้นทำไม ชั้นไม่ได้อยากเรียนตีกลองอะไรนี่ซักหน่อย”
“ช่อเอื้อง...”
“เป็นลูกสาวครูคำปัน ทำไมพูดแบบนี้! ทำไมไม่เอาอย่างพี่เขาบ้าง พี่เขาตั้งใจฝึกซ้อม ศิลปะล้านนาที่มีค่าของเราจนทำได้ดีสมกับเป็นลูกครู แล้วทำไมเราถึงเป็นอย่างนี้นะช่อเอื้อง พ่อไม่เข้าใจเลย”
“พี่ดาวนิลเขาก็ดีทุกอย่างแหละ” ช่อเอื้องส่งไม้ตีกลองให้ดาวนิล “พ่อก็สอนพี่เขาไปละกัน สอนชั้นไปก็เสียเวลาเปล่า ยังไงชั้นก็สู้พี่ไม่ได้อยู่แล้ว” ช่อเอื้องวิ่งออกไป ดาวนิลพยายามเรียกน้องไว้พร้อมทำท่าจะตามไป
“ช่อเอื้อง!”
“ปล่อยมัน ไม่ต้องไปตาม เรานะตามใจน้องจนเสียคน”
ครูคำปันเดินไปหานักแสดงคนอื่น ดาวนิลมองตามช่อเอื้องไปอย่างเป็นห่วง
หลังบ้านครูคำปัน ช่อเอื้องหลบมานั่งคนเดียวที่หลังบ้าน ดาวนิลเดินตามน้องมา
“พี่ตามชั้นมาทำไม ไม่อยู่ซ้อม เดี๋ยวพ่อก็มาโทษชั้นอีก”
“พี่ซ้อมส่วนของพี่เสร็จแล้ว” ดาวนิลลงนั่งข้างๆ “ช่อเอื้องก็รู้ว่าที่พ่อเขาดุก็เพราะอยากให้การแสดงออกมาดี”