บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 14 หน้า 3

พระเจ้าอยู่หัวเอกทัศ : เอ...ถ้าข้าต้องลงอาญา คงจะต้องตัดหัวมันเจ็ดชั่วโคตร เจ้ากับพี่ชายเจ้าคงจะต้องโดนไปด้วย เอ๊ะ พิมานก็โดนไปด้วยน่ะซิ...ค่าที่เกี่ยวดองกัน

กำนัลนารีสังข์ : อุ๊ย...พระบารมีปกเกล้าปกกระหม่อม พระราชทานอภัยโทษในครั้งนี้ด้วยเถิดเพคะ องค์พระผ่านเกล้าเจ้าแผ่นดิน หรือจะทรงลงพระราชอาญาหม่อมฉันแต่เพียงผู้เดียว ในฐานที่หม่อมฉันโง่เขลาเบาปัญญา นำนางแขมาถวายให้ เป็นที่ไม่พอพระราชหฤทัย จะมีพระราชบัญชาให้โบยหม่อมฉันซักพันครั้ง ให้จอง ให้จำ จนอีสังข์ขาดใจตาย อีสังข์ก็พร้อมจะน้อมรับพระราชอาญาแต่เพียงผู้เดียวเพคะ

พระเจ้าอยู่หัวเอกทัศ : ไม่ต้องร้องไห้ร้องห่ม ตีตนไปก่อนไข้เลย สังข์ ข้ารึ จะฆ่าเจ้ากับญาติพี่น้องของเจ้าได้ลงคอ...ข้าไม่เคยเห็นครอบครัวเจ้าเป็นอื่นเลย นอกจากเป็นญาติมิตรสนิทกัน ตั้งแต่แผ่นดินทูลกระหม่อมปู่...

พระกำนัลนารีสังข์”น้ำตาไหลพราก เมื่อล่วงรู้ถึงพระมหากรุณาธิคุณ ที่มีแด่ครอบครัวตน ครั้งแรกในชีวิต แต่ทุกสิ่งทุกอย่างมันสายเกินแก้เสียแล้ว

พระเจ้าอยู่หัวเอกทัศ : คืนพรุ่งนี้ ไม่ต้องนำนางพระบำเรออื่นมาถวาย นอกจากแขคนเดียว

กำนัลนารีสังข์ : นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณล้นเกล้าล้นกระหม่อม แก่ครอบครัวอีสังข์เพคะ

พระเจ้าอยู่หัวเอกทัศ : พวกเจ้าไปพักผ่อนหลับนอนกันให้สบายได้ทุกคน พรุ่งนี้มีงานพระราชพิธีสถาปนาองค์สมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ คงต้องเหนื่อยกันพอสมควร

ทุกคนก้มลงถวายบังคมแล้วคลานออกไป ยกเว้น มหาดเล็กเวรนอนซึ่งตรงไปดับโคม และแสงเทียนถวาย องค์สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเอกทัศทรงบรรทมลงบนพระแท่นบรรทม ซึ่งเต็มไปด้วยกลีบดอกไม้ จากกระทงธูปเทียนแพ

เช้าวันต่อมา เจ้าฟ้าสุทัศทรงชุดกรมพระราชวังบวรสถานมงคลประทับอยู่ในห้อง พิมานในชุดเต็มยศเดินเข้ามาถวายบังคม

เจ้าฟ้าสุทัศ : พิมานแต่งตัวเต็มยศแบบนี้ ดูหล่อไม่เบานะ

พิมาน : ทูลกระหม่อมก็งามราวพระเทวะราชาพะย่ะค่ะ

เจ้าฟ้าสุทัศ : พิมาน

พิมาน : พะย่ะค่ะ

เจ้าฟ้าสุทัศ : ฉันยังไม่อยากไปไหนเลย

เขตพระราชฐานชั้นกลาง เจ้าพระยาพิชัยฯ นั่งเสลี่ยงเข้ามาพร้อมกับบุตรชาย