บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 14 หน้า 4
พระยาพลเทพ : ไม่ได้พบกันเสียนาน ท่านเจ้าพระยาคงมีความสุขความสำราญดี
เจ้าพระยาพิชัยฯ : ก็สบายดีมิได้เจ็บ มิได้ไข้แต่ประการใด
พระยาพลเทพ : นี่คงจะเตรียมทัพไว้รับศึกคราวหน้าอยู่กระมัง เผื่อจะได้กินตำแหน่งสมเด็จเจ้าพระยา
เจ้าพระยาพิชัยฯ : กองทัพกรุงศรีนั้นมีการหมั่นฝึกฝนอย่างแข็งขันอยู่เป็นประจำ เราพร้อมเสมอที่จะปกป้องพระราชบัลลังก์ โดยมิได้หวังลาภยศแต่ประการใด
พระยาพลเทพ : แหม ถ้างั้นก็ต้องขอโทษเถอะ...ที่ฉันเข้าใจท่านผิดไป
เจ้าพระยาพิชัยฯ : แน่ใจแล้วหรือ ท่านเจ้าคุณ ว่าที่ท่านเข้าใจนั้นเป็นความเข้าใจที่ถูกต้อง
พระยาพลเทพไม่ตอบ เจ้าพระยาพิชัยฯ และหลวงไกรเดินจากไป
วัดพระศรีสรรเพชญ์ เจ้าฟ้าสุทัศและพิมานกราบพระศรีสรรเพชญดาญาณ
เจ้าฟ้าสุทัศ : พิมาน
พิมาน : พะย่ะค่ะ
เจ้าฟ้าสุทัศ : นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ชีวิตของเราสองคน คงจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้วนะ
พิมาน : ทรงหมายความว่ากระไร พระพุทธเจ้าค่ะ
เจ้าฟ้าสุทัศ : ทูลกระหม่อมพ่อรับสั่งว่า ชีวิตทุกชีวิตต้องเจริญเติบโต ตัวฉันเอง ตัวพิมานเองก็ต้องเป็นเช่นนั้น
พิมาน : พะย่ะค่ะ
เจ้าฟ้าสุทัศ : ไม่ว่าชีวิตของเราสองคนจะเปลี่ยนแปลงไปยังไงก็ตามที ฉันขอพิมานอย่างเดียวเท่านั้น ขอให้พิมานยังเป็นพิมานอยู่อย่างนี้ อย่าเปลี่ยนไปนะ
พิมาน : ไม่มีสิ่งใดในจักรวาล จะแปรเปลี่ยนความจงรักภักดีที่ข้าพุทธเจ้ามีถวายใต้เบื้องพระยุคลบาทได้เลยพะย่ะค่ะ
ท้องพระโรงฝ่ายใน พระที่นั่งสรรเพชญมหาปราสาท กรมหมื่นพิมลภักดี เจ้าฟ้ารุจจาเทวี พระมเหสีเทวี และข้าราชสำนักฝ่ายในนั่งอยู่ในที่ประทับ สักครู่ สมเด็จพระพันวัสสาฉลองพระองค์เต็มพระยศเสด็จเข้ามาประทับยังพระแท่นทอง โดยมีเจ้าจอมราตรี และ บุษบาบรรณ์อัญเชิญพานพระศรีตามเสด็จเข้ามา ทุกคนก้มลงถวายบังคม เจ้าฟ้ารุจจาเทวีทรงเงยพระพักตร์ขึ้นมามองบุษบาบรรณ์ด้วยความน้อยเนื้อต่ำพระทัย
สมเด็จพระพันวัสสา : วันนี้คงเป็นวันที่กรมหมื่นพิมลภักดีคงจะทรงมีพระปิติเกินกว่าใครในฝ่ายใน
ที่พระราชโอรสจะทรงดำรงตำแหน่งสมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ