บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 15
บทประพันธ์ วาสนา บทโทรทัศน์ คนเขียนเงา
คืนนั้น ณรังค์นอนไม่หลับ มองเพดานอย่างกังวลไร้เรี่ยวแรง
ณรังค์ไปที่บ้านสิริกันยาได้แต่ยืนมองหลังคาบ้าน เขาเห็นหน้าต่างห้องสิริกันยาเปิดไฟอยู่ เขายิ้มออกมาอย่างมีความสุข
แต่พอนึกถึงภาพอันหวานชื่นที่อ๋องตักข้าวให้สิริกันยาวันก่อน คุยกันอย่างร่าเริงสนิทสนม รอยยิ้มค่อยๆจางหายไป สิริกันยาออกมาตรงหน้าต่าง ณรังค์แอบหลบ สิริกันยายืนเหม่อมองนอกหน้าต่างอย่างทุกข์ใจ ณรังค์ยืนมองสิริกันยาอย่างเงียบๆ ก่อนที่สิริกันยาจะปิดม่าน ปิดไฟเข้านอน ณรังค์ได้แต่มองอย่างนั้น ความเศร้าเกาะกุมหัวใจ
เช้าวันใหม่ ณรังค์เคาะเรียกละมุลที่หน้าห้อง แต่เห็นกุญแจคล้องอยู่ ณรังค์แปลกใจจึงรีบโทร.หา
ละมุลเดินเหม่อลอยอยู่ริมถนนเธอเศร้าจากเรื่องเมื่อคืน เสียงมือถือดังขึ้น เห็นชื่อณรังค์ เธอกดรับสาย
“ค่ะพี่ณะ”
“ทำไมไม่รอพี่”
ละมุลโกหก “เช้านี้ หนูมีเตรียมสอบเด็กค่ะ ต้องใช้เวลากลัวไม่ทัน”
“แล้วทำไมไม่บอกก่อน”
“ก็...เกรงใจ”
“ละมุล...ทำไมต้องหนี....”
“แค่นี้ก่อนนะคะ มาถึงโรงเรียนแล้วค่ะ ต้องรีบทำงาน”
ละมุลวางสาย เลือกใช้วิธีหนีปัญหา
จู่ๆ เสียงแตรรถมอเตอร์ไซค์ของสวัสดิ์ดังขึ้นจนละมุลตกใจ
“ว้าย!!!”
สวัสดิ์จอดมอเตอร์ไซค์แล้วยิ้มให้ แต่ละมุลไม่กล้าสู้หน้าเพราะรู้สึกผิดที่แม่ต่อว่าเขาไปเมื่อคืน
ณรังค์วางสายจากละมุลอดสงสารน้องไม่ได้ เขาเดินหาประคองเพื่อรายงานว่าละมุลออกไปก่อนหน้านี้เพราะมีงานด่วน
ที่โต๊ะรับประทานอาหาร เรือนหลังเล็ก ณรังค์เข้ามาคุยกับประคอง
“ตัวเองทำผิดแท้ๆ ยังจะมาทำตัวแบบนี้อีก กลับมาตอนเย็น จะจัดการให้รู้เรื่อง!”
“ผมจะช่วยพูดกับน้องเองครับ แม่ใจเย็นๆก่อนนะ”
“ช่วยจัดการให้หน่อยแล้วกัน ก่อนที่น้องจะใจแตก”
“ไม่หรอกครับ ละมุลเป็นเด็กดี และผมก็อยากจะบอกแม่อีกครั้งว่า....ครูสวัสดิ์เป็นคนดี อย่าโกรธน้องเลย”