บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 15 หน้า 3
“คนอย่างคุณหญิง...ทางเดียวที่จะทำให้หยุดระรานคนอื่นได้คงจะมีเพียง...”
“ครับ?”
“คงจะมีเพียงปาฏิหาริย์อย่างเดียวเท่านั้น”
ณรังค์เห็นด้วยกับที่ประคองพูด
“ณะอยู่ช่วยแม่ดูช่างได้มั้ยลูก มีณะอยู่ แม่จะได้สบายใจ เกิดมีอะไรไม่ถูกพระทัยท่าน ณะจะได้ช่วยแม่จัดการ”
“ได้ครับ ผมทำงานที่นี่ได้ ให้เลขาผมจัดการตารางให้ได้ครับ”
“เลขาของณะ ชื่ออะไรนะลูก แม่จำไม่ได้ เคยเจอกันครั้งหนึ่งที่โรงพยาบาล”
“สิริกันยาครับ”
“อ้อ จ้ะ ขอบใจนะลูกที่ช่วยแม่”
ประคองยิ้มขอบใจณรังค์ ณรังค์รีบโทร.สั่งงาน
ประคองยิ้มพอใจ ที่ณรังค์ทำตามแผนของตัวเอง เธอเปลี่ยนเป็นสีหน้าเครียดนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้
ประคองเข้ามาสำรวจความเรียบร้อย เห็นปฐวีนั่งดื่มไวน์สภาพเมามาย ประคองแปลกใจเพราะไม่เห็นภสพปฐวีแบบนี้มานาน
“คงเห็นกับตาแล้วว่าละมุลกับณรังค์มีความสุขกันดีใช่มั้ยคะ เลยถึงกับต้องมาเมาหัวราน้ำ...อิจฉา?”
ปฐวีได้ยินรีบหันมาตอบ “ฉันดื่มเพราะฉันมี ความสุขต่างหาก เพราะดันไปเห็นว่า....ณรังค์เองก็ไปมี
ความสุขกันดีกับแม่เลขาสาวสวยที่โรงแรมด้วยอีกคน”
ประคองไม่พอใจ
“ไม่ได้มโน พูดลอยๆ โดยไม่มีหลักฐานนะ ไม่เชื่อ ก็ไปเช็คเอาเองคนทั้งโรงแรมเค้าเม้ากันสนุกปากเชียว หึๆๆ”
“เหรอคะ”
“จะบอกอะไรให้นะ ว่าผู้ชายไม่เคยเลี้ยงเชื่อง! แกรู้ดีอยู่แก่ใจ แต่พยายามจะหลอกตัวเอง และหลอกฉัน ลูกแกไม่มีทาง มีความสุข เพราะณรังค์ไม่ได้รักมัน!!! แต่รักคนอื่น!!”
ประคองนิ่ง แม้ว่าในใจคิดตามคำพูดปฐวีตลอด
“ตาสว่างได้แล้ว...อย่าคิดว่าตัวเองฉลาด ทั้งๆที่โง่กว่าควาย”
ปฐวี ยิ้มสาแก่ใจ ประคองมองปฐวีด้วยความแค้นใจ เหมือนถูกปั่นหัว
ประคองย้อนคิดแล้วยิ่งแค้น
ที่โรงเรียน สวัสดิ์คุยกับละมุล
“ฉันต้องขอโทษเรื่องเมื่อคืนด้วยนะคะ มันคงทำครูเครียด จนนอนไม่หลับเลย ใช่มั้ยคะ”
“อย่าขอโทษผมเลย ผมต่างหากที่ต้องขอโทษแม่คุณ”
“คะ???”