บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 15 หน้า 2
“ถ้าอย่างนั้น แม่ขอถามณะอีกครั้งว่า....ทำไมถึงได้ดูสนับสนุนครูสวัสดิ์อะไรนั่นนักหนา คิดอะไรอยู่กันแน่”
“ผมคิดแค่เพียงว่า....ไม่ผิด ถ้าน้องจะมีเพื่อนดีๆ ไว้คบหาบ้าง น้องไม่มีเพื่อนเลยสักคนนะครับแม่นอกจากเพื่อนครู ซึ่งก็เจอกันแค่ที่ทำงาน ไม่ใช่เพื่อนที่จะมีไว้คอยปรึกษา อยู่เคียงข้าง คอยให้กำลังใจ”
“มีแม่ มีณะแล้ว ไม่ต้องมีเพื่อน”
“แล้วถ้าแม่กับผมไม่อยู่แล้วล่ะครับ”
ประคองอึ้ง
“ถ้าแม่คิดแต่จะปกป้องน้อง ไม่ยอมให้น้องมีโลกของตัวเองบ้าง วันนึง ถ้าเราไม่อยู่ น้องจะทำยังไง น้องจะใช้ชีวิตเองต่อไปได้ยังไง”
“แม่จะยังไม่ยอมตาย จนกว่าจะแน่ใจว่า...ณะจะอยู่ เคียงข้างน้องตลอดไปไม่ไปไหน”
ณรังค์เหนื่อยใจเมื่อประคองดื้อดึง
“ชัดเจนนะ ว่าแม่คิดยังไง ไม่ต้องคุยเรื่องนายสวัสดิ์อะไรนั่นกับแม่อีก ถ้าอยากจะมีเพื่อน ก็ให้คบเพื่อนผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชาย”
“ครับ”
“แม่จะขึ้นตึกไปดูท่านชาย คงใกล้ตื่นบรรทมแล้ว อ้อ วันนี้ช่างของคุณเกียรติศักดิ์จะเข้ามา ไปไว้ใจคุณหญิงปฐวี ให้คุมงานไม่ได้หรอก แม่เห็นป่านนี้ยังนั่งเมาอยู่เลย น่าสมเพช”
ณรังค์นิ่งประคองจับสังเกตณรังค์ตลอดเวลา
ปฐวีนั่งเมาอยู่บนโซฟา กลางห้องโถงของ วังจงสัวสดิ์
ปฐวีย้อนคิดถึงคำพูดของณรังค์
“หญิงไม่แต่งก็ได้ ขอแค่ณะกลับมารักหญิง หญิงจะยกเลิกทุกอย่าง เราจะหนีไปด้วยกัน ไปให้พ้นท่านพ่อ”
“ไม่ได้หรอก”
“ณะกลัวเหรอ หญิงยังไม่กลัวเลย”
“ไม่ใช่เพราะผมกลัว...แต่เพราะผมไม่ได้รักคุณหญิงแล้ว”
ยิ่งนึกถึง ปฐวียิ่งแค้น เธอโกรธปาแก้วลงพื้นแตกกระจาย
“ถ้าอย่างนั้น...ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องปกป้องคนที่ไม่ได้รักฉันอีกต่อไป!”
ปฐวีนั่งร้องไห้จนหมดสภาพ เธอแค้นใจแม้นเทพยืนดูปฐวีทุรนทุรายอยู่บนชั้นสองด้วยความสมเพช
ประคองสังเกตเห็นณรังค์เงียบจนผิดปกติ
“เมื่อคืน ทะเลาะกันมาใช่มั้ย”
“นิดหน่อยครับ”
“พยายามอย่าไปทำให้คุณหญิงเธอโกรธอีกเลย แม่กลัวเธอจะมาลงกับละมุลต่อให้ขู่ไปแล้วก็เถอะ ว่าจะแจ้งตำรวจ แม่ก็ไม่ไว้ใจ”
“ผมจะระวังครับ”