บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 10
บทประพันธ์ วาสนา บทโทรทัศน์ คนเขียนเงา
คืนนั้น ปฐวีไปบุกไปหาณรังค์ถึงห้องทำงาน ณรังค์ตกใจ
“คุณหญิง!!!”
ปฐวียิ้มร้ายอย่างเยือกเย็น
สิริกันยาเดินไปหาละมุลที่มุมชงกาแฟ
“คุณเลขานี่เอง!”
“ค่ะ ขอโทษค่ะที่ทำให้ตกใจไ
“มีอะไรคะ”
“เห็นหายไปนาน เลยมาดูค่ะ เผื่อมีอะไรให้ช่วย”
“ทุกอย่างเรียบร้อยดีค่ะ ไม่ต้องช่วย”
ละมุลเตรียมของต่อ สิริกันยาเต็มใจช่วย
“งั้น ให้ดิฉันถือไปให้นะคะ งานชงเป็นของคุณ แต่งานใช้แรงต้องเป็นของฉันค่ะ”
“ก็ได้ค่ะ”
สิริกันยายกถาดให้ละมุล
ปฐวีนั่งในห้องทำงานของณรังค์ เธอเลือกนั่งเก้าอี้ตรงข้ามณรังค์อย่างเงียบๆ
“มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ”
“ตอนนี้ยังไม่มี แต่อีกสักครู่...จะมี”
“แต่อีกสักครู่ จะไม่ว่าง ถ้าจะมีอะไร ก็ว่ามาเลยตอนนี้”
“ก็ได้”
ปฐวีลุกเดินไปหาณรังค์ ตั้งใจเข้าไปใกล้ชิด ณรังค์ตั้งตัวไม่ทันจะลุกหนีแต่ปฐวีเร็วกว่า เธอนั่งตักณรังค์และกอดคอเอาไว้ แม้ไม่พอใจแต่ณรังค์ก็เกินห้ามได้
“อย่าทำแบบนี้”
“กลัวเหรอ”
“ไม่ได้กลัว แต่ไม่เหมาะ และไม่ดี”
“แต่หญิงว่าเหมาะ และดี”
“ลุกขึ้นเถอะครับ”
“ไม่…ถ้าณะไม่พูดกับหญิงให้ดีกว่านี้”
ณรังค์อดทน พยายามใจเย็น
“ว่าไง....มันพูดยากมากหรือไง”
ณรังค์พยายามใจเย็น เขายิ้มให้ปฐวี จนปฐวีเข้าใจผิดคิดว่าณรังค์กำลังพ่ายแพ้ให้ตัวเอง
ปฐวีค่อยโน้มหน้าเข้าไปหาณรังค์ ณรังค์ไม่หลบ มองปฐวีตลอดเวลาไม่ให้คลาดสายตา จังหวะเดียวกันสิริกันยากำลังจะเคาะเปิดประตู แต่ละมุลเรียกไว้
“คุณเลขาคะ”