บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 10 หน้า 3
ละมุลค่อยๆ รวบรวมความกล้า ทันใดนั้นเสียงแจกันตกลงพื้นแตก
ละมุลตกใจกลัว
“ว้าย!!!”
เสียงแจกันตกลงพื้นแตกอีก เป็นระยะละมุลทนไม่ไหว เธอตะโกนออกมาด้วยความกลัว
“ใครอ่ะ??!!!ทำอะไร!!!!”
แต่ไม่มีเสียงตอบรับ ละมุลได้ยินแต่เสียงเปิดประตูห้องน้ำด้านนอก และเสียงฝีเท้าคนเดินออกไป ละมุลยิ่งสงสัยว่าใครกันที่แกล้งเธอ
ละมุลเจ็บขาเธอเดินขากะเผลกออกมาจากห้องน้ำพยายามมองหาคนร้ายแต่หาไม่พบปฐวีก้าวออกมาจากมุมมืด เธอมองละมุลด้วยความรู้สึกสะใจ
สิริกันยายังคงหลอนคิดว่ากลิ่นน้ำหอมที่ติดเสื้อณรังค์เป็นกลิ่นของวิญญาณ
“ไม่ใช่ผี”
“ก็ไม่แน่…”
“เมื่อกี้มีคนมาหาผม เป็นผู้หญิง และเค้ากลับไปแล้ว”
“อ้าวเหรอคะ ขอโทษค่ะ แล้วใครมาเหรอคะ”
“คุณหญิงปฐวี”
สิริกันยาอึ้ง มองเสื้อณรังค์ที่ยับยู่ยี่ แถมมีกลิ่นน้ำหอมติดตัว สิริกันยามโนไปไกล
“มองทำไมอีก”
“ไม่มีอะไรค่ะ”
ทันใดนั้น ละมุลประตูห้องเข้ามาหน้าซีด เนื้อตัวและเสียงสั่น
“พี่ณะ”
“มีอะไรละมุล”
ละมุลกลัวจับใจ โผเกาะแขนณรังค์เอาไว้ สิริกันยามองณรังค์แล้วอดคิดไม่ได้ผู้ชายคนนี้ช่างมีผู้หญิงเข้ามาวุ่นวายมากเหลือเกิน
สิริกันยานั่งฟังละมุลเล่าเรื่องในห้องน้ำให้ณรังค์ฟัง
“ละมุลมั่นใจ ว่าต้องมีคนผลัก มีคนทำ จริงๆนะคะ เพราะละมุลได้ยิน เสียงคนเดินออกไป แล้วก็เสียงเปิดปิดประตูด้วย”
เพียงฟังเท่านี้ณรังค์รู้ทันทีว่าต้องเป็นฝีมือปฐวี
ละมุลมองไปที่สิริกันยา “แต่ไม่เห็นมีใครเลยที่ชั้นนี้...นอกจาก...”
สิริกันยางง “คะ?”
“ไม่ต้องสงสัยสิริกันยาหรอก เค้าอยู่กับพี่ตลอดเวลา”
“แล้วใคร”
สิริกันยาพึมพำ “จะใคร”
ณรังค์มองสิริกันยา ส่งสายตาปราม ไม่ให้พูด
“ใครเหรอคะ เมื่อกี้คุณเลขาพูดว่าอะไร”
“ไม่มีอะไร กลับบ้านกันดีกว่า”