บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 10 หน้า 4
“พี่ณะ!!! ละมุลรู้สึกได้จริงๆ มันต้องมีใครตั้งใจทำร้ายละมุล ขู่ให้ละมุลกลัว มันต้องเป็นใครสักคนแน่ๆเมื่อกี้คุณพูดว่าอะไร บอกฉันมาเดี๋ยวนี้”
สิริกันยาตัดปัญหา “ผีค่ะ”
ละมุลอึ้ง ณรังค์รีบเปลี่ยนเรื่อง“กลับบ้านมั้ย”
ละมุลยอมกลับบ้าน ณรังค์ยกนิ้วให้ที่สิริกันยาแก้ปัญหาได้ดี สิริกันยาฉีกยิ้มให้แก้เก้อ
ในลิฟต์ ละมุลเกาะแขนณรังค์แน่น สิริกันยายืนอยู่ข้างหลังณรังค์ มองอย่างสังเกต เห็นชัดเจนว่าละมุลแนบแน่นกับณรังค์ด้วยความรู้สึกมากกว่าแค่พี่น้อง สิริกันยาเริ่มแน่ใจมากขึ้นแอบคิดว่าณรังค์เจ้าชู้-สิริกันยาถอนหายใจอย่างอึดอัด อยากถึงล็อบบี้เร็ว เริ่มยืนไม่เป็นสุข
ณรังค์เอ่ยขึ้น “สิริกันยา”
สิริกันยาสะดุ้ง “คะ?”
“ใกล้ถึงล็อบบี้แล้ว ใจเย็น”
สิริกันยารู้ว่าณรังค์แอบกัด
“มีตาหลังด้วย”
“ไม่ต้องเห็น ก็รู้สึกได้”
ละมุลแอบมองสิริกันยาอย่างไม่พอใจ เพราะณรังค์ดูสนิทสนมมากเกินหน้าเกินตาสิริกันยาสัมผัสได้ว่าละมุลไม่พอใจเธอยิ่งอึดอัด
ละมุลยังคงเกาะแขนณรังค์แน่นลงมาจากลิฟต์ที่มุมหนึ่งในล็อบบี้ ปฐวีแอบใช้มือถือถ่ายคลิปณรังค์กับละมุล และตั้งใจซูมเฉพาะณรังค์กับละมุล ไม่ให้ติดสิริกันยา เธอโทรศัพท์หาใครบางคน
“ฮัลโหล....มีเรื่องให้ช่วยทำหน่อย”
ค่ำนั้นสิริกันยากลับบ้านด้วยสภาพอิดโรย ศรีนวลนั่งรอสิริกันยาอยู่
“มาแล้วเหรอ กินอะไรมาหรือยัง”
สิริกันยาพยักหน้าแทนคำตอบ
“ใครมาส่ง”
“กลับเอง”
“นึกว่าเจ้านายเอ็งจะมาส่ง”
“เค้ารีบกลับ น้องเค้าไม่สบาย”
“น้อง? น้องไหน?”
“ก็น้อง”
สิริกันยาตอบด้วยสีหน้าไม่สบายใจ ศรีนวลสังเกตท่าทางของสิริกันยาแล้วรู้สึกได้ว่าหลานเครียด
“เหนื่อยหรือไง”
สิริกันยาพยักหน้าตอบแล้วเสียงข้อความไลน์ดังขึ้น สิริกันยาหยิบมือถือขึ้นมาดู เป็นข้อความไลน์จากณรังค์
“ถึงบ้านหรือยัง”
ศรีนวลชะโงกดูหน้าจอมือถือสิริกันยา สิริกันยาเหลือบตามองดูศรีนวล จนศรีนวลต้องทำกลบเกลื่อนสิริกันยาพิมพ์ตอบกลับ “ถึงแล้วค่ะ”
ศรีนวลชะโงกอีก สิริกันยาพิมพ์ข้อความตอบกลับไปอีก “นอนแล้วค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ”