บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 3 หน้า 4
“ไม่เลยครับ”
“คงไม่อยากจะมีปัญหากับคุณหญิงอีก นี่ก็ไม่มีใครกล้าเปิดปากพูดให้ท่านชายได้ยิน กลัวจะเป็นเรื่องตามมาอีก”
“คุณหญิงถูกตามใจมากเกินไป”
“ท่านชายกับหม่อมไม่เคยขัดใจอะไรคุณหญิงได้เลย นอกจากเรื่องของณะ”
“หึ...ดูมีค่ายังไงไม่รู้นะครับแม่”
“ณะมีค่านะลูก ถึงใครไม่เห็น แม่ ละมุลมองเห็น และเชื่อว่า...ท่านชายก็กำลังจะมองเห็น ไม่อย่างนั้นท่านคงไม่ให้ณะดูแลโรงแรม”
ณรังค์ยิ้มหยันให้กับชะตากรรมของตัวเอง “จะพยายามเชื่ออย่างนั้นนะครับแม่ ทั้งที่ความจริงแล้ว ท่านอาจจะคิดกับผมเป็นแค่...ลูกจ้างที่ต้องทำงานให้คุ้มเงินที่ท่านจ่ายให้”
“เมื่อเย็น มีเรื่องอะไรกัน ท่านชายถึงได้กราดเกรี้ยวอีกแล้ว”
ณรังค์หนักใจกับเรื่องที่ต้องเล่าให้ประคองฟัง
ประคองเห็นณรังค์นั่งทำงานรีบเอากาแฟมาให้
“ขอบคุณครับแม่”
“ณะก็ช่วยท่านชายคิดหน่อยสิลูก จะมีทางไหนมั้ย ที่จะช่วยรักษาโรงแรมเอาไว้ โดยไม่ได้เสียไปทั้งหมด ท่านสร้างของท่านมานะลูก ต้องเห็นใจท่าน”
“ผมกำลังคิดอยู่ครับแม่...มันอาจจะมีทาง”
“ดีแล้วลูก...”
ประคองกับณรังค์คุยกันอยู่ ละมุลเดินเข้ามา
ณรังค์แซ็วน้อง “ยิ้มหน่อยสิเรา”
ละมุลฉีกยิ้มให้พี่ชาย ณรังค์บอก“ก็ยังดี”
“ดูทำเข้าลูกคนนี้”
ละมุลรีบเอ่ย “ทางที่ดีพี่ณะไปอยู่เรือนหลังอื่นดีกว่า อย่ามาอยู่ร่วมชายคาเดียวกันเลย ละมุลกลัวบ้านระเบิด”
ณรังค์เดินเข้าไปหาละมุล “พี่ให้สัญญานะ คุณหญิงจะไม่มีทางทำอะไรละมุลได้อีก”
“พี่ณะจะทำอะไรเค้าได้”
“พี่ไม่ทำอะไรเค้าหรอก...พี่แค่ยืนหยัดจุดยืนของตัวเอง พี่ไม่ใช่เครื่องมือแก้แค้นท่านพ่อของเค้าอีกแล้ว”
ละมุลกอดณรังค์ด้วยความซาบซึ้งใจ “ขอบคุณนะพี่ณะ”
ณรังค์ลูบผมปลอบใจละมุลด้วยความเมตตาเหมือนน้องสาว ละมุลรู้สึกอบอุ่นและมั่นใจประคองมองณรังค์กับละมุลอยู่เงียบๆ ยิ้มด้วยความสุขใจ และแอบคิดอะไรบางอย่างในใจ