บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 9 หน้า 4
ปฐวีไม่โกรธที่ณรังค์คิดช่วยสิริกันยา ณรังค์มองปฐวีเอาจริง เกียรติศักดิ์ แอบยิ้มพอใจที่ณรังค์ขัดแย้งกับปฐวี
สิริกันยามองณรังค์ ซึ้งน้ำใจ แต่ไม่ได้อยากเป็นหนี้ณรังค์
ปฐวีโกรธเดินหัวเสียออกมาจากบ้านสิริกันยา ส่วนเกียรติศักดิ์ยิ้มกริ่มพอใจจนปฐวีหงุดหงิด
“พอใจนักหรือไง”
“พอใจสิ”
“คุณเกียรติศักดิ์! คุณอยู่ข้างใครกันแน่!”
“ผมอยู่ข้างคุณหญิงเสมอ...ที่ผมพอใจ...ผมพอใจที่เห็นคุณกับไอ้เด็กในบ้าน...เป็นศัตรูกันต่างหาก ไม่ได้พอใจที่เห็นคุณหญิงเสียหน้าที่บีบผู้หญิงคนนั้นไม่สำเร็จ”
ปฐวีอึ้ง
“ก็ดีนะ...เห็นแบบนี้ ถ่านไฟเก่าระหว่างคุณหญิงกับมันคงจะคุยาก เพราะดูท่าทางมันกำลังจุดไฟกับผู้หญิงคนนั้นแทน...ไม่งั้นคงไม่ออกตัวช่วยขนาดนี้ ก็เหมาะสมกันดี เด็กในบ้านกับผู้หญิงสลัม”
ปฐวีเจ็บใจ เกียรติศักดิ์รู้ดีว่าปฐวียังไม่ลืมณรังค์ เขายิ่งพูดตอกย้ำ เพื่อให้ปฐวียอมรับความจริง
“ผมจะเตือน อย่าประเมินคนอย่างผู้หญิงคนนั้นต่ำไป...เห็นย่าเค้ามั้ย สู้คนจนลืมตายยังไง ผมว่าหลานก็คงไม่ต่างกัน...อยู่เฉยๆดีกว่า ไม่งั้น...สักวันจะไม่เหลือหน้าให้เสีย”
“ก็ให้มันรู้ไปสิ...ว่าหญิงจะกดคนอย่างมันให้อยู่ใต้เท้าของหญิงไม่ได้”
“จะลดตัวลงไปมีเรื่องกับคนพวกนั้นทำไม ทำไป ไอ้เด็กในบ้านมันก็ไม่มีทางกลับมาหาคุณหญิงแน่”
“ตอนนี้หญิงทำเพื่อความสะใจ…อย่างเดียว!”
เกียรติศักดิ์เหนื่อยใจกับปฐวีแต่ยอมอ่อนข้อให้เพราะรักและอยากเอาชนะเช่นกัน
ในบ้านสิริกันยา ณรังค์ ศรีนวล เจ๊หวานอยู่กันพร้อมหน้าคุยเรื่องหนี้สินอย่างเคร่งเครียด
สิริกันยาโวยวาย “ฉันไม่ได้ขอ ขอไม่รับ”
“ทำไม”
“ไม่ได้อยากเป็นหนี้บุญคุณ”
“ไม่ได้ให้เปล่า ไม่ต้องถือว่าเป็นบุญคุณ”
ทุกคนงง “หือ???”
“ผมจะหักจากเงินเดือนคุณ จนกว่าจะครบจำนวน”
สิริกันยานิ่ง ณรังค์พูดต่อ “ดีมั้ย จะได้ไม่ต้องลำบากใจ”
ศรีนวลเสริม“ดี!!!! ขอบใจมากนะคุณณะ”
“ย่าอ่ะ”
“อะไรอีกล่ะวะ หรือว่าเอ็งจะอยู่รอความตาย บอกไว้ก่อนนะ ข้าไม่มีแรงหนีแล้ว อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดเถอะ นังหวาน วัดแถวนี้มีเมรุเผาศพมั้ย”
“ไม่มีอ่ะ ต้องเลยไปอีก ถึงจะมี จะสวดกี่วันย่า”
“โอย!!! ย่าอ่ะ จะรีบตายไปไหน”
“อ๊ะ! นังนี่! แล้วจะเอาไง เอาสักที จะให้อยู่หรือให้ตายคาตีนไอ้แก๊งทวงหนี้”