บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 14 หน้า 4
“เร็วเข้า อย่ามัวแต่ยิ้ม”
สิริกันยารู้ว่าณรังค์พูดประชด
ระหว่างทาง ณรังค์กับสิริกันยาเจอไพโรจน์กับยุพินกำลังเดินมาจากทางหนึ่ง ไพโรจน์เห็นสิริกันยารีบเข้ามาทัก
“หยุดงาน ไม่สบายเหรอครับ”
ยุพินแทรก “ถ้าสบายดี ใครเค้าจะหยุด ถามแปลก”
“ไม่ได้ถามเธอ ถามคุณสิริกันยา”
ณรังค์หันมองสิริกันยาที่เดินรั้งท้ายอยู่กับไพโรจน์และยุพิน สายตากดดัน
“ขอตัวก่อนนะคะ ต้องรีบตามเจ้านายไปประชุมค่ะ”
สิริกันยายังไม่ทันตอบไพโรจน์รีบเดินตามณรังค์ไพโรจน์มองด้วยความเซ็ง
ยุพินซ้ำ “น้องเค้าไม่เล่นด้วย รู้ตัวยัง”
“รู้ แต่ไม่สน สักวันน้องต้องเห็นความดีในตัวพี่”
“มีด้วยเหรอ”
ไพโรจน์ปรายตามองยุพินอย่างท้าทาย
“เดี๋ยวดูๆ”
ณรังค์เดินมากับสิริกันยา ตรงทางลงบันได
ณรังค์แอบแซ็ว“เสน่ห์แรงนะ”
“เปล่าหรอกค่ะ คุณไพโรจน์ก็แหย่ดิฉันไปอย่างนั้นเอง”
“แสดงว่าไม่ยอมรับ”
“ไม่ยอมรับค่ะ”
“ทำไม”
“เพราะไม่จริง ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรที่ต้องเอามาคุยหรอกค่ะ”
“แค่อยากจะชวนคุย ไม่อยากให้บรรยากาศไม่ดี อยากให้เหมือนเดิม”
“มันจะไปเหมือนเดิมได้ยังไง ในเมื่อ....”
“ผมพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า ถ้าใช่ ก็ขอโทษ”
“ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ ทางที่ดี....ระหว่างเรา...เป็นแบบนี้ดีแล้วค่ะ ฉันไม่อยากมีเรื่องกับคุณหญิงปฐวี”
ณรังค์นิ่งเห็นถึงปัญหาข้อนี้เช่นกัน
สิริกันยาเดินนำณรังค์มา แล้วนึกได้ว่าควรรอให้เจ้านายเดินก่อนเธอหยุดรอ ปฐวีนั่งดื่มอยู่ด้านในเลานจ์พอเห็นสิริกันยา ตาลุกวาว เพราะเห็นณรังค์เดินมาด้วย
ปฐวีเดินออกมาจากด้านในเล้านจ์ เธอเห็นวิเชียรกับแขกของโรงแรม ในขณะที่วิเชียรเห็นณรังค์จึงโค้งให้ด้วยความเคารพ
ปฐวีทัก “คุณวิเชียร”
“ครับ”
ปฐวีมองณรังค์และสิริกันยาที่เดินเข้าไปในร้านอาหาร วิ
“เดี๋ยวนี้ เจ้านายกับเลขา...กินกลางวันกันหรูกันขนาดนี้แล้วเหรอ”
“มีนัด lunch meeting กับคุณอ๋องครับ”
ปฐวีนิ่ง เมื่อได้ยินชื่ออ๋อง เธอคิดแผนป่วนและต้องการทำให้สิริกันยาได้อายจนอยู่ที่นี่ไม่ได้