บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 14 หน้า 5
วิเชียรมองปฐวีเห็นสภาพแล้วอดเป็นห่วงไม่ได้ ส่วนลูกน้องของเกียรติศักดิ์ทั้งสองคนที่นั่งตรงล็อบบี้จับตามองปฐวีตลอดเวลา
ในห้องอาหาร โรงแรม THE GRAND ROYAL อ๋องตักกับข้าวเอาใจสิริกันยา ณรังค์แสร้งไม่รู้ไม่ชี้
“นี่ครับ ของชอบคุณ”
“รู้ได้ยังไงคะ ว่าฉันชอบ”
“ย่าคุณบอก”
สิริกันยาแปลกใจ ไปคุยกันตอนไหน ณรังค์ฝืดคอ ดื่มน้ำ
“คือพอดีเมื่อเช้า ผมโทรศัพท์ไปที่บ้านคุณ ไม่อยากโทร.เข้ามือถือ กลัวว่าจะรบกวน ถ้าเผื่อว่าคุณยังไม่หายดี ย่าคุณรับสาย เลยได้คุยกัน”
“อ๋อค่ะ”
“ย่าคุณฝากบอก ให้คุณกินข้าวเยอะๆ”
“ค่ะ”
ณรังค์ขัดขึ้น“ท่าทางคุณย่าคุณจะถูกชะตาเพื่อนผมนะ ฝากฝังน่าดู”
สิริกันยาประชดกลับ “น่าจะเป็นอย่างนั้นค่ะ ตอนที่คุณอ๋องไปเยี่ยมและกลับไปแล้ว ย่าแอบชม ว่าคุณอ๋องเป็นคนดี มีน้ำใจ ซึ่งหายากในคนสมัยนี้ค่ะ ที่ใจร้าย ใจยักษ์ ใจมาร”
ณรังค์แทบสำลักข้าวดื่มน้ำกลบเกลื่อนอีกรอบ
“ย่าคุณพูดอย่างนั้นจริงเหรอครับ”
“ถอดมาทุกคำเลยค่ะ ไม่เชื่อ ลองโทร.ถามดูมั้ยคะ”
“ไม่เป็นไรครับ ไม่ได้ไม่เชื่อ ที่ถามเพราะ...เขินครับ”
“บ้านฉันจริงใจค่ะ คิดอะไรก็พูดไปอย่างนั้น ไม่ซับซ้อน”
ณรังค์สะอึกอีกรอบ
อ๋องดีใจที่ศรีนวลพูดถึง “ดีจังครับ ขอใช้คำพูดย่าของคุณบ้าง ว่าหายากในคนสมัยนี้ ส่วนใหญ่ที่ผมเจอ ปากอย่างใจอย่าง ไม่รู้เลยว่าข้างในคิดอะไรอยู่กันแน่ ต้องระวังตัว”
“แย่จังเลยนะคะ”
“ครับ”
“คุณอ๋องรับประทานด้วยสิคะ นี่ค่ะ”
สิริกันยาตักกับข้าวให้บ้างอ๋องยิ้มปลื้มณรังค์แทบกินไม่ลง เห็นภาพบาดตาบาดใจ สิริกันยากับอ๋องคุยถูกคอยิ่งเจ็บลึกในหัวใจ
หลังมื้อกลางวัน อ๋องเดินออกมาจากร้านอาหารในโรงแรม ณรังค์และสิริกันยาเดินตามมา
อ๋องถามณรังค์ “ทุกอย่างโอเคนะ”
“อืม”
“ประชุมจบในหนึ่งมื้อ จะได้ไม่กวนเวลาทำงานอื่นของแก”
“ขอบใจ”
“ฝากงานด้วยนะครับ ช่วยประสานให้ด้วย”
“ค่ะ”