บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 14 หน้า 3
“เผือกว่าเที่ยวนี้คุณชัชคงอยู่นานมาก” ชัชรัณมองว่าทำไม เผือกมองไปทางด้านหลัง ชัชรัณหันมองตาม โยทกาเดินเข้ามา ทันทีที่โยทกาเห็นหน้าชัชรัณก็ฟูมฟายใส่ชัชรัณ
“ทำไมคุณชัชถึงใจร้ายกับโยแบบนี้ แค่โยไม่ยอมให้เข้าบ้าน ต้องทิ้งให้โยไว้คนเดียวเลยเหรอคะ”
ชาวบ้านทุกคนหันมองชัชรัณ เผือกเสียงดังมาก “เมื่อคืนคุณชัชนอนนอกบ้าน!”
“หยุดพูดได้แล้ว”
ยิ่งห้ามโยทกาเดหมือนยิ่งยุ “โยไม่ได้อยากให้คุณชัชนอนหนาวนอกบ้านนะคะ แต่โยบอกแล้วว่าเหนื่อย ๆ ๆ คุณชัชก็ไม่ฟัง” ชัชรัณเห็นเผือกกับชาวบ้านมองชัชรัณด้วยสายตาล้อเลียน
“มากับผม!” ชัชรัณทนไม่ไหวลากโยทกาออกไป
“ค่อยพูดค่อยจากันนะครับคุณชัช..” เผือกกับชาวบ้านยิ้มตามไปอย่างชอบใจ
ชัชรัณลากโยทกาเข้ามา “จะป่วนชีวิตผมไปถึงไหน”
“ก็หายกันกับที่คุณปล่อยให้ฉันเดินมาที่นี่ มันไกลมากเลยนะ”
“เมื่อไหร่คุณจะกลับกรุงเทพฯ”
“ฉันจะรอกลับพร้อมคุณ”
“โยทกา...คุณอาจจะเคยชินกับการเอาชนะ แต่มันใช้ไม่ได้กับผม”
“ฉันไม่ได้อยากเอาชนะ ฉันแค่ไม่อยากให้คุณอยู่คนเดียว...ไม่ว่าที่นี่หรือ...ที่บ้าน”
“บ้าน...มันเหมือนสนามรบมากกว่า”
“ฉันไม่เชื่อว่าพวกเขาจะไม่เหนื่อย”
“เชื่อเถอะ...ผมอยู่ในบ้านนั้นตั้งแต่เกิด ผมรอวันที่ทุกคนจะเหนื่อยและอยู่อย่างสงบสุขสักครั้ง แต่จนถึงวันนี้...พวกเขาไม่เคยคิดจะหยุดเลยสักครั้ง”
โยทกาไม่ยอมแพ้ “ที่นี่อาจจะให้มิตรภาพ ให้รอยยิ้ม ให้ความสงบกับคุณ แต่เขาไม่ใช่ครอบครัว เขาเป็นแค่พื้นที่ปลอดภัยให้คุณได้หลบพัก แต่คุณหนีปัญหาตลอดไปไม่ได้ กลับกรุงเทพฯกับฉันนะคะ”
“หนีปัญหาเหรอ คุณใช้คำนี้กับผมไม่ได้! เพราะผมไม่เคยสร้างปัญหา ที่มันวุ่นวายอยู่ทุกวันนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเพราะผม ที่ผมไม่อยากกลับ เพราะผมไม่อยากให้ใคร มาดึงผมเข้าไปวุ่นวายกับเรื่องไร้สาระพวกนั้น”
“แต่..” ชัชรัณแทรก “แต่ไม่เคยมีใครยอมปล่อยผม แม้แต่คุณ!”
“ที่ผ่านมา คุณคงเหนื่อยมากใช่ไหม”
“ครอบครัว...แค่คนๆเดียวคิด แต่คนอื่นไม่ร่วมมือ มันเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้หรอก”
“ฉันอยากจะช่วยคุณ” ชัชรัณหันมองโยทกาแบบอย่าพูดในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
“คุณน่ะเหรอ คุณจะช่วยอะไรผม...เปลี่ยนใจคุณยาย บอกพ่อให้เลิกหาเรื่องเข้าบ้าน หรือทำให้น้าศรีเลิกสร้างปัญหาดีล่ะ”
“ฉันคงทำได้แค่....อยู่ข้าง ๆ คุณ ไม่ไปไหน”
ชัชรัณมองโยทกาที่มองตอบกลับมาอย่างหนักแน่น “กลับไปเถอะ”
ชัชรัณจะเดินหนี โยทกาเดินตาม “ฉันจะอยู่ที่นี่จนกว่าคุณจะพร้อมที่จะกลับด้วยกัน”
“ทำไมคุณต้องทำแบบนี้ คุณทำทำไมโยทกา!”