บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 5
คุณผ่องมองตาเขียว “หล่อนพูดกระทบฉันเหรอ”
“อู๊ยยยย ใครจะกล้าล่ะคะ มาลัยเคารพท่านที่สุดเลยค่ะ ไม่กล้าหรอกค่ะ”
มาลัยยิ้มทะเล้นกลบเกลื่อน
“แต่ถ้าแก้ไขได้เราก็ควรทำนะคะ คุณท่านจะได้อุ้มเหลนอย่างสบายใจ”
คุณผ่องหันขวับ “เธอพูดว่าอุ้มเหลนเหรอ?”
“ค่ะ....คุณท่านกำลังจะมีเหลนแล้วนะคะ”
“ค่ะ...มาลัยได้ยินเพื่อนคุณโยพูดวันนี้ ท้องได้เกือบเดือนแล้วค่ะ มาลัยเชื่อว่าเป็นลูกคุณหนูแน่ๆ”
“แล้วเธอบอกเรื่องนี้กับตาชัชหรือยัง” มาลัยส่ายหน้า สีหน้าคุณผ่องคิดหนัก
ห้องคุณผ่อง คุณผ่องเปิดลิ้นชักหยิบหนังสือของยายละมุดขึ้นมาเปิดไปเรื่อย ๆ แล้วชะงักมือ
“ใดใดในโลกล้วน อนิจจัง
คงแต่บาปบุญยัง เที่ยงแท้
คือเงาติดตัวตรัง ตรึงแน่น อยู่นา
ตามแต่บุญบาปแล้ ก่อเกื้อรักษาฯ”
“อ่านอะไรของหล่อน”
ยายละมุดขยับขึ้นมานั่ง “ลิลิตพระลอค่ะคุณนาย บทนี้เหมาะกับคุณนายมากเลยนะคะ” มันแปลได้ว่า “ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกล้วนไม่เที่ยงเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ คงเที่ยงแท้แน่นอนอยู่ก็แต่บุญและบาปเท่านั้น ซึ่งเปรียบเสมือนเงาที่ตามติดตัวของเราอยู่ตลอดเวลา เพราะฉะนั้นก็แล้วแต่บุญหรือบาปจะให้เป็นไป” อิฉันล่ะสงสัยว่าย่ายายที่มันไม่เหลือลูกหลาน มันจะมีชีวิตอยู่ต่อยังไง ว่าไหมคะคุณนาย”
“แต่ถ้าย่ายายต้องทนเห็นหลานเดินลงนรก มันก็ไม่รู้จะมีชีวิตต่อยังไงเหมือนกัน
“ชีวิตใครชีวิตมันสิคะ รักเขาก็ต้องยอมให้เขามีความสุข”
“ก็ฉันพยายามทำทุกอย่างเพื่อหลานฉัน!”
“ถามเขาหรือยังคะว่ามันถูกต้องอย่างที่เขาอยากได้หรือเปล่า”
คุณผ่องคิดถึงชัชรัณ
“ผมต้องการแค่พ่อที่รักผม ครอบครัวที่ทุกคนรักกัน”
คุณผ่องมองไปที่กรอบรูปของสินีกับชัชรัณ “เพราะแม่ใช่ไหม...”
คุณผ่องหยิบรูปของสินีมากอดร้องไห้ด้วยความเสียใจที่เป็นต้นเหตุของความสูญเสียทั้งหมด
คุณผ่องมองภาพชัชรัณอย่างตัดสินใจ