บทละครโทรทัศน์ พยัคฆ์ร้ายสาย(ส)ลับ ตอนที่ 1 หน้า 12
“ไม่มีหรอก แกล้งตะโกนหลอกพวกมันน่ะ น้าว่าเราไปคุยกันต่อในบริษัทดีกว่า จะได้แจ้งตำรวจให้มารับทราบเรื่องด้วย”
“ครับ”
ภายในบริษัทโฆษณา เจนมองหน้าเคนด้วยสีหน้าเคร่งเครียดกังวล คนอื่น ๆ ยืนฟังอยู่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“คิดว่าพวกไหนกันที่ทำแบบนี้”
“ไม่รู้สิครับ ผมก็ไม่เคยมีศัตรูที่ไหนซะด้วย”
ยักษ์เดา “หรือว่าจะเป็นบริษัทคู่แข่ง พวกนั้นพิชงานสู้เราไม่เคยได้ แพ้หลุดลุ่ยทุกครั้ง ก็เลยส่งคนมาอุ้มเคน หัวหน้าครีเอทีฟซึ่งเป็นมันสมองของเราไป”
“เป็นไปได้ แต่ก็อาจมาจากสาเหตุอื่น อย่างเช่น ปมปัญหาในอดีต”
“อดีต ?”
“นั่นสิ เคนมีเรื่องอะไรปิดบัง ไม่ยอมบอกหรือเปล่า” พิ้งค์สงสัย
“เปล่านะ ทุกอย่างในชีวิต เคนบอกพิ้งค์หมดแล้ว”
“เดี๋ยวนะ คิดได้อีกอย่างแล้วล่ะ บางที ‘ตัวปัญหา’ อาจไม่ใช่เคน แต่อาจเป็นคนที่เคนกำลังจะแต่งงานด้วยก็ได้”
พิ้งค์หันขวับไปมองหน้านับดาวร้อนตัว “นับดาว เธอหมายถึงฉันเหรอ”
“ก็แล้วเธอหรือเปล่าล่ะพิ้งค์ ที่กำลังจะแต่งกับเคนน่ะ”
“ก็ ... ใช่ ... แล้วมันเกี่ยวยังไงล่ะ”
“ใครจะไปรู้ อาจมีคนที่เกลียดเธอแบบสุด ๆ ก็เลยมาลงกับเคนไง”
เจ๊สาโกรธแทนเพื่อน “ถ้าจะมีคน ๆ นั้น ก็ ‘หล่อน’ นั่นแหละนับดาว”
นับดาวหันไปจ้องหน้า “เจ๊สา พูดดี ๆ หน่อยนะเจ๊”
เจ๊สาฉุนขาด “ทำไม มีปัญหาเหรอ” เจนมองอย่างรำคาญสุด ๆ
“โอ้ย พอได้แล้ว มีเรื่องข้างนอกไม่พอ ยังจะมากัดกันเองอีกเหรอเนี่ย”
จังหวะบับเบิ้ลเดินรีบร้อนเข้ามา “มาแล้วครับ คุณตำรวจมาแล้ว จะให้เข้ามาเลยหรือเปล่าครับ”
“ให้เข้ามาเลย เคน พุฒิ อยู่คุยกับคุณตำรวจด้วยกัน ส่วนคนอื่น แยกย้ายไปทำงาน แล้วอย่ากัดกันอีกล่ะ”
นับดาว/เจ๊สารับคำพร้อมกัน “ค่ะ”
นับดาวเดินกระทืบเท้าออกไป พิ้งค์ เจ๊สา บับเบิ้ล เจ๊อูน ตามออกไป เจนมองตามไป และพูดอย่างไม่สบายใจ