บทละครโทรทัศน์ พยัคฆ์ร้ายสาย(ส)ลับ ตอนที่ 1 หน้า 13
“ยังไงเรื่องนี้เราต้องจัดการให้เรียบร้อย พนักงานจะได้เลิกเสียขวัญกัน”
บ้านธงรบ บ้านกว้างใหญ่ หรูหรา เต็มไปด้วยข้าวของเครื่องใช้ทันสมัย ธงรบมองหน้าชิปปี้ แม้กกี้ และพวกลูกน้องอย่างหงุดหงิด “อย่าบอกนะ ว่ะพวกแกโดนมันเล่นงานเอาน่ะ”
“ก็ไม่เชิงหรอกนาย” ชิปปี้ยกรูปเคนขึ้นมา “ไอ้เจ้าเนี่ย...ไม่มีน้ำยาเลยสักนิด แต่เพื่อนมันต่างหาก ที่เขี้ยวเล็บแพรวพราว”
ธงรบแปลกใจ “งั้นเหรอ นึกว่ามันจะเจ๋งเหมือนตอนชกมวยใต้ดินซะอีก”
“นายแน่ใจนะว่ามันเป็นคนเดียวกัน”
“ชัวร์ ไม่มีทางเป็นคนอื่นไปได้แน่”
“ถ้างั้นผมจะกลับไป ลากตัวมันมาเดี๋ยวนี้” ชิปปี้ทำท่าจะเดินไป ธงรบรีบห้ามไว้ “ไม่ต้อง”
“ทำไมล่ะนาย”
“ฉันมีแผนอื่นแล้ว” ธงรบพูดอย่างมีลับลมคมใน เอมมี่ ชิปปี้ แม้กกี้ และคนอื่น ๆ มองอย่างอยากรู้
ลานทรายชายทะเล เคนกับพุฒิอยู่ในชุดเสื้อกล้าม กางเกงเข้ารูป ยืนจดจ้องกันอยู่
“พร้อมเมื่อไร เข้ามาได้เลย” พุฒิท้า
“ไม่ฝึกไม่ได้เหรอ คนอย่างฉันเกิดมาเพื่อใช้สมองเว้ย ไม่ใช่ใช้กำลัง”
“เฮีย ทำไมต้อง ‘เยอะ’ ด้วยเนี่ย ที่ฝึกเนี่ยเพื่อตัวแกนะไอ้เคน เผื่อไอ้พวกนั้นมันมากันอีก แกจะได้ป้องกันตัวได้ไง”
“โอเค เอาก็เอา” เคนตั้งหลัก แล้วพุ่งออกไป “ย๊ากกกกกกก ...”
พุฒิยกเท้ายันเข้าที่อกเคน ทำเอาเคนถึงกับหงายเงิบ ความเซ็งเข้าเกาะกุม งอแงทันที
“โหย ไม่เอาแล้วอ่ะ กลับบ้านดีกว่า” พุฒิมองแบบระอาใจ “เอางี้ เริ่มจากเบสิคกันเลย อ่ะ นี่คือท่ายืนที่ถูกต้อง”
เคนทำตาม แต่ยังไม่ใช่ “อย่างนี้เหรอ”
“ไม่ใช่ แบะขาอีกหน่อย ขอโทษนะ”
เคนใช้เท้าเขี่ยให้ปลายเท้าเคนแบะออก เคนเสียหลักเย่หน้าโย้หลังจะล้มซะให้ได้ “เฮ้ย ๆ ๆ ๆ”
ห่างออกไป เอมมี่ยืนส่องกล้องอยู่ เห็นท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ ของเคนดูไม่น่าเชื่อว่าเคนจะเป็นยอดนักสู้สังเวียนใต้ดิน “เป็นอย่างที่ไอ้พวกนั้นบอกจริง ๆ แหละนาย ดูท่าแล้วไม่น่าใช่คนเดียวกันเลย”