บทละครโทรทัศน์ พยัคฆ์ร้ายสาย(ส)ลับ ตอนที่ 1 หน้า 14
“บางทีมันอาจเล่นละครตบตาทุกคนอยู่ก็ได้” ธงรบรับกล้องส่องทางไกลมาจากเอมมี่
“แต่รับรองว่าอีกไม่นานหรอกเอมมี่ เราจะได้รู้ความจริง”
วันใหม่ หน้าอาคาร บริษัทโฆษณา รถซูเปอร์คาร์หรูเข้ามาจอด ประตูเปิดออก สาวสวยในชุดกระโปรงเข้ารูปสีสันสดใส ร้องเท้าส้นสูงปรี๊ด แต่งหน้าจัดจ้าน ก้าวลงมาจากรถ ก่อนขยับแว่นกันแดดเก๋ไก๋ให้เข้าที่ เธอยิ้มน้อย ๆ อย่างมั่นใจตัวเองเกินร้อย ชื่อของเธอคือซูซี่
ภายในบริษัทโฆษณา เคนยืนบิดนวดตามเนื้อตามตัว พลางบ่นอุบโอดโอย
“โหย ระบมไปหมดแล้ว นี่พุฒิ เราต้องฝึกกันไปถึงเมื่อไรเนี่ย”
“นี่แค่เพิ่งเริ่มเอง ตราบใดที่ตำรวจยังจับไอ้พวกนั้นไม่ได้ แกก็ต้องฝึกแบบนี้ไปเรื่อย ๆ”
“โหย แล้วถ้าเกิดชาตินี้ทั้งชาติ ตำรวจจับไอ้พวกนั้นไม่ได้ซะทีล่ะ”
“ถ้าเป็นอย่างนั้น แกก็ยิ่งต้องฝึก ฝึกไปทั้งชาตินี่แหละ”
พิ้งค์ บับเบิ้ล และเจ๊สาเดินเข้ามา “ถูกต้องแล้วเคน พยายามหน่อยนะ เราทุกคนเป็นห่วง”
บับเบิ้ล/เจ๊สาพร้อมกัน “ใช่ !”
“โอเค ผมจะอดทน พยายามฝึก จะได้เก่ง ๆ เหมือนไอ้พุฒิมัน พิ้งค์จะไม่ต้องเป็นห่วง”
“ยังไงก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ”
เคนยิ้ม “ขอบคุณนะ”
เห็นยามที่หน้าประตูเปิดประตูต้อนรับ ซูซี่ก้าวเข้ามา ยามหันมองตามตาค้าง ซูซี่หยุดยืนมองเข้ามาด้านใน จัดระเบียบร่างกายอย่างสวยงาม ทุกคนในบริษัทที่ปกติวุ่นวาย พากันหยุดพูด หยุดทำสิ่งต่าง ๆ ทุกสายตาหันไปมองซูซี่ นิ่งเหมือนทุกคนกลายเป็นหิน เคน พุฒิ พิ้งค์ บับเบิ้ล และเจ๊สาก็มีอาการเดียวกัน
“โห ! “
พิ้งค์หันขวับไปเช็คอาการเคน เคนมองนิ่ง รู้ลึกอยู่ลึก ๆ ว่าเคยเจอผู้หญิงคนนี้มาก่อนแ
พิ้งค์เรียก “เคน” เคนไม่ตอบ พิ้งค์เรียกซ้ำ เสียงดังขึ้น ดุ “เคน”
ซูซี่หันมาทางเคน ถอดแว่นสายตา แล้วขยับริมฝีปากยิ้ม ยักษ์เดินเข้ามา “อ้าว มาแล้วเหรอ นึกว่าจะมาพรุ่งนี้ซะอีก”
โทษทีค่ะ พอดีซูซี่ใจร้อน อยากเริ่มงานเร็ว ๆ น่ะค่ะ”