บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 8 หน้า 2
โจกระเง้ากระงอด..รายงานต่อ “ไอ้ปอดมันลือว่าป๋าจะปั๊มยาเอง ตอนนี้กำลังเจรจาหานายทุนอยู่ คาดว่าจะเป็นคนญี่ปุ่นหรือไงเนี่ย” ตะวันฉายคิดหนัก… “แล้วหมวดรู้มั้ย ข่าวอันหลังเนี่ยใครเป็นคนตัวตั้งตัวตี” โจรอจนทุกคนสนใจแล้วจึงเอ่ยขึ้น “นายบูรพา”
ตะวันฉายอึ้ง ขณะที่เสือเม้มปากแน่นไม่กล้าพูดเรื่องนี้อีกแล้ว
“ฉันรับรองแกสองคนกับทางญี่ปุ่น ให้ถือว่าพวกแกเป็นเสมือนตัวแทนของฉันในการเจรจาครั้งนี้” เสี่ยเจริญกำลังเดินเล่นในสวนหย่อมโดยมีชัชชัยช่วยประคองและมีบูรพาเดินตามมา “ถ้ายังไงก็อย่าให้เสียหน้าก็แล้วกัน และที่สำคัญต้องระวังตัวให้มาก ไอ้ยากูซ่าพวกนี้ได้ข่าวว่ามันโหดเอาเรื่อง ยิ่งมาต่างถิ่นมันก็ต้องระแวงเป็นพิเศษ ถ้าเจออะไรผิดหูผิดตาเข้ามีหวังคงยิงเราไม่เลี้ยง ชัชชัยแกนั่นแหละตัวดี งานนี้อย่าให้มีเรื่องขึ้นอีกล่ะ”
”ครับป๋า”
“บูรพา ฝากดูมันด้วยนะ” เสี่ยเจริญย้ำ
“ครับ”
เสี่ยเจริญนั่งจิบเครื่องดื่มคุยกับบูรพาที่สระน้ำ“ฉันรู้ว่าชัชชัยมันต้องไม่พอใจเรื่องนี้ แต่ที่ฉันเลือกให้แกไปเป็นคนพบลูกค้าแทนที่จะเป็นมันก็เพราะเจ้าชัชชัย อารมณ์ตัวเองมันยังคุมไม่ค่อยจะอยู่ แล้วมันจะไปคุมสถานการณ์อะไรได้”
“แต่คุณชัชจริงจังกับงานครั้งนี้มาก ป๋าน่าจะลองเปิดโอกาสให้ดูบ้าง” บูรพาบอก
เสี่ยเจริญยิ้ม “บูรพา….นี่แหละที่เป็นข้อเสียของแก แกเด็ดขาดกับตัวเอง แต่ไม่กล้าเด็ดขาดกับคนอื่น แกยังแคร์คนมากเกินไป” เสี่ยเจริญลุกขึ้นเดินไป บูรพาช่วยประคอง “แกต้องรีบปรับความคิดของตัวเองให้ได้ โดยเฉพาะก่อนทำงานครั้งนี้ มันอันตรายมากนะบูรพา มีทั้งคนของนายบารมี คนของตำรวจเฝ้าจับตาอยู่ เราไม่รู้พวกนั้นจะลงมือกับเรายังไงและก็เมื่อไหร่ ถ้าเหี้ยมได้…แกต้องเหี้ยมเข้าใจมั้ย”
บูรพาพยักหน้าอย่างลังเล
ปูกำลังทำงานอยู่ในสตูดิโอ จู่ๆก็มีเงาคนเดินเข้ามา ปูเหลือบมองด้วยหางตา พอเห็นว่าเป็นใครก็ถามอย่างไม่ใส่ใจนัก “มีธุระอะไร”
“ผมมาหาธิชา” บูรพาบอก
“ไม่อยู่”
“ไปธุระเหรอ”
“ไม่รู้สิ…นายว่าไปไหนล่ะ” บูรพาดูออกว่าปูกวนประสาทตน ก็นึกเซ็ง ขยับจะเดินออกจากร้าน ปูรีบกระแอมเรียกความสนใจ ทำให้บูรพาต้องหันมาอีกครั้ง “เมื่อวานทำเรื่องอะไรไว้ฉันรู้นะ”
“แล้วไง”