บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 8 หน้า 3
“ก็ไม่มีอะไร แค่อยากจะบอกว่า คนอย่างนายทำให้ธิชามีความสุขไม่ได้หรอก ถ้านายหวังดีต่อธิชา ฉันว่านายช่วยไปห่างๆ เธอดีกว่า”
“ขอโทษนะคุณ ไอ้เรื่องอย่างนี้มันฝืนใจกันไม่ได้ คนมันจะรักจะเกลียดน่ะ อย่างคุณ…ไม่ว่าผมจะทำดียังไง คุณก็ไม่เคยมองผมเป็นอย่างอื่นเลยนอกจากไอ้ขี้คุก”
“อ๋อ นี่คงคิดว่าธิชาเค้ามองนายวิเศษนักล่ะสิ” ปูเอ่ยอย่างตัดสินใจ “อยากรู้มั้ยว่าธิชาไปไหน”
ยักษ์กำลังนั่งคีย์คอมฯ ปากกาทัดหู สักครู่ก็ได้ข้อมูลที่ต้องการจึงหลีกทางให้ตะวันฉายเดินมาดูแฟ้มข้อมูลของมาเฟียญี่ปุ่นรายหนึ่ง อ่านชื่อภาษาอังกฤษเขียนว่า “คิมูระ โก”
ยักษ์กดเอ็นเทอร์ ขยายภาพนั้นใหญ่ขึ้นจนเห็นถนัดว่าเป็นคนหนุ่มหน้าเหี้ยมมีลายสักแผ่มาถึงต้นคอ
ตะวันฉายกำลังเตรียมตัวกับเสือและจ่าส่ง ยักษ์ บนโต๊ะมีรูปถ่ายและประวัติของคิมูระที่โหลดออกมา ตะวันฉายเริ่มอธิบายให้ทีมฟัง “เท่าที่สืบทราบมา คิมูระไม่ยอมจองห้องพักไว้ล่วงหน้า เพราะมันไม่ต้องการให้ตำรวจหรือศัตรูของมันได้มีโอกาสเตรียมการดักทางมันไว้ได้ถูก ดังนั้นทางเดียวที่เราจะทำได้ก็คือ รอฟังข่าวจากสายของเราจนรู้แน่ว่ามันจะเข้าพักที่โรงแรมไหนแล้วค่อยติดตั้งอุปกรณ์สอดแนม”
“จะทันหรือครับ หมวด ติดอุปกรณ์สอดแนมอย่างน้อยๆก็ต้องใช้เวลาสักชั่วโมงสองชั่วโมง” ยักษ์ท้วง
“แล้วเกิดมันพักโรงแรมใกล้ๆ สนามบินล่ะครับหมวด” เสือแย้ง
“ก็ต้องลองเสี่ยงดู ถ้าเป็นไปได้อยากจำกัดเวลาให้อยู่ในครึ่งชั่วโมงเท่านั้น ไหวรึเปล่ายักษ์”
ยักษ์ซึ่งรับผิดชอบเรื่องนี้ พยักหน้าเครียดๆ และไม่ค่อยมั่นใจนัก
“งานนี้เราหวังผลแค่ไหนครับหมวด” จ่าส่งถาม
“เรายังไม่รู้ว่าพวกมันจะติดต่อธุรกิจกันในขั้นไหน แต่ถ้ามีการซื้อขายพร้อมของกลางล่ะก็ บุกเข้าจับกุมได้ทันที”
เสือกำลังดูรูปของคิมูระ แต่แล้วก็เหลือบเห็นอะไรเข้า “ผู้หมวดครับ มีคนมาหาครับ”
ตะวันฉายพยักหน้าหงึกๆ เหมือนไม่ตื่นเต้นอะไรนัก แต่เมื่อหันไปแล้วก็ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นว่าเป็นธิชา
“ขอโทษนะคะที่มาเอาซะค่ำ พอดีเมื่อกลางวันโทรมาแล้วคุณไม่อยู่ รบกวนคุณรึเปล่าคะ ฉันมาวันอื่นก็ได้” เธอจะลุกกลับ
“ไม่รบกวนเลยครับ เชิญครับ”
ธิชากำลังนั่งรอที่เก้าอี้ตัวหนึ่ง เธอมองกองเอกสารที่วางพะเนินอยู่รอบๆตัวอย่างไม่คุ้นนัก ก่อนจะมองไปเห็นภาพเขียนการ์ตูนที่เสือวาดล้อตะวันฉาย ยักษ์ จ่าส่ง และตัวเองกำลังนั่งเบียดกันอยู่ในรถตำรวจที่กำลังไล่ล่ารถผู้ร้าย ธิชาอดยิ้มขำไม่ได้ มองไปเห็นตะวันฉายกำลังงกเงิ่นกับการจัดเตรียมเครื่องดื่ม
“น้ำหวานหมดพอดี เอากาแฟก็แล้วกันนะครับ”
“ขอเป็นน้ำเปล่าก็พอค่ะ”