บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 6 หน้า 3
บูรพาเดินมาถึงรถ โจยังยื้อประตูไว้อีก “พี่….เกิดพี่ไม่บอกหนู แล้ววันนั้นหนูเกิดไปส่งยาตรงที่พวกพี่นัดกันเข้า หนูจะทำยังไง เกิดอยู่ๆหนูโผล่ออกไปแล้วก็…” โจทำท่าตกใจหันซ้ายขวา “หา..หา…พรุนเป็นรังผึ้งเลยนะพี่ พี่จ๋า….”
บูรพาโคตรรำคาญ “เค้าจะเจรจากันกับแก๊งค์ไอ้หัวจักร แค่นั้นล่ะไม่มียิงอะไรหรอก ทีนี้ปล่อยฉันขึ้นรถได้รึยัง”
มือโจบังเอิญไปแตะเอวบูรพา จนคว้าโดนด้ามปืน โจแกล้งทำเป็นไม่รู้ บูรพาสำทับ “ที่บอกน่ะเพราะรำคาญหรอกนะ ห้ามถามอะไรอีกเข้าใจมั้ย”
โจมองตามไปยิ่งอึ้งๆที่เมื่อครู่รู้ว่าบูรพาพกปืน “จhะๆๆๆ”
ที่หน้าออฟฟิศสารวัตรเมธา ตะวันฉายกับเสือเดินขึ้นตึกมารีบร้อน
“ตกลงมันนัดเจรจากันแล้วเหรอ”
“ก็เพื่อนสารวัตรว่าอย่างนั้นนี่…”
ตะวันฉายหยุดเดิน เมื่อมองไปแต่ไกลแล้วเห็นทัศน์ที่กำลังยืนอ่านบอร์ดอยู่หน้าห้องเมธา
“อะไรหรือครับหมวด”
ตะวันฉายพยักพเยิด “ผู้ชายคนนั้นมีปืน”
เสือหันไปเห็นด้ามปืนโผล่มาจากชายเสื้อของทัศน์ ตะวันฉายขยับจะเข้าไปถาม แต่เสือยกมือกั้นไว้ “ไม่ต้องครับหมวด งานหมูๆแบบนี้ผมจัดการเอง”
ทัศน์กำลังอ่านบอร์ดอยู่ เห็นเสือเดินมายืนข้างหลังห่างๆ เสือกระแอมเสียงดังๆ จนทัศน์ต้องหันไปดู
“เป็นตำรวจรึเปล่าครับ”
ทัศน์มองเสือหัวจรดเท้า ก่อนจะส่ายหน้า
“เป็นทหาร”
ทัศน์ส่ายหน้าอีก
“งั้นพี่คงนายพรานแน่ๆเลยใช่มั้ยครับ ถึงได้กล้าพกปืนมายืนก๋าหน้าห้องสารวัตรแบบนี้”
ทัศน์ยิ้ม เหมือนมองเด็กรุ่นน้องที่พยายามเทียบรุ่นกับตน
เสือชูบัตร “ขอโทษครับผมเป็นตำรวจ ผมสงสัยว่าคุณพกพาอาวุธโดยไม่มีใบอนุญาต”
“ผมมีใบอนุญาต” ทัศน์บอก
เสือแบมือหยับๆให้ส่งใบมา ท่าทางกวนตีนตามวิสัย ทัศน์กวักมือหยับๆให้เสือเข้ามาเอาเอง เสือประทับใจ..จนเลือดขึ้นหน้า “โอ๊ะ ได๊ๆๆ ชอบ! แบบนี้ชอบมากกกก กวักมือเรียกตำรวจ ปีก่อนเหยียบไส้แตกไปสาม ม้ามแตกไปสี่”