บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 19 หน้า 4
บูรพาค่อยๆ โผล่หน้ามาดูอีกครั้ง ปรากฏว่าพอควันปืนจาง ทัศน์ก็หายไปแล้ว แต่ยังได้ยินเสียงฝีเท้าเดินสะท้อนอยู่แว่วๆ “มันหายไปไหน”
ทัศน์เดินและเลี้ยวไปอีกทางหนึ่ง พลางบรรจุกระสุนชุดใหม่
เคี้ยงมองหน้ากันกับบูรพาไม่รู้ว่าทัศน์อยู่ตรงไหน แต่ยังได้ยินเสียงฝีเท้าสะท้อนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
“ลุงเคี้ยง…”
“ระวัง…มันยังอยู่แถวนี้”
บูรพาและเคี้ยงต่างเหลียวมองไปรอบตัว ไม่รู้ทัศน์จะจู่โจมมาจากทางใด
ทัศน์เดินและเลี้ยวไปอีกทางหนึ่ง พลางขยับกระชากลูกเลื่อนปืน
บูรพามองหาทัศน์ ในขณะที่เคี้ยงครุ่นคิดและนึกอะไรขึ้นได้รีบยกปืนเล็งไปที่บูรพา บูรพาตกใจ “หมอบลง !”
บูรพาย่อตัวหลบและผันตัวบ่ายกระบอกปืนไปทางด้านหลัง เคี้ยงเล็งไปที่ด้านหลังบูรพาซึ่งทัศน์ปรากฏตัว กระหน่ำยิงใส่ทั้งเคี้ยงและบูรพาอีกครั้ง เคี้ยงและบูรพายิงตอบโต้อย่างดุเดือด เคี้ยงถูกยิงที่ต้นขาล้มลง
“ลุงเคี้ยง !” บูรพากัดฟันสู้ตายหันไปยิงใส่ทัศน์ จนทัศน์ต้องหลบกลับไป บูรพาถือโอกาสนั้นลากเคี้ยงหนีไป
กฤชกับยุทธถือปืนเข้ามาหาทัศน์ ทั้งคู่ชะงักเมื่อเห็นทัศน์เดินสวนกลับออกมา
“คุณทัศน์ เป็นอะไรรึเปล่าครับ”
ทัศน์ส่ายหน้า ก่อนจะมองตามทางที่เคี้ยงกับบูรพาหนีไป “คราวหน้าพวกมึงไม่โชคดีอย่างนี้แน่ ไอ้เคี้ยง ไอ้บูรพา”ทัศน์มีเลือดหยาดไหลออกมาจากชายแขนเสื้อและหยดลงกับพื้นเป็นทางยาว
จ๊อดเพิ่งยัดชัชชัยลงท้ายรถ แต่แล้วก็ได้ยินเสียงคนเดินมาจากปากตรอกจึงชักปืนหันไปเล็งมือไม้สั่น ปรากฏว่าเป็นบูรพาที่ประคองเคี้ยงหนีตายออกมา “ลุงเคี้ยง”
เคี้ยงสั่ง “รีบไปจากที่นี่ เร็ว!”
บูรพารีบประคองเคี้ยงขึ้นรถ จ๊อดออกรถจากไปอย่างรวดเร็ว
เสือขับรถมาตามถนนและเลี้ยวเข้าสู่เซฟเฮ้าส์ สวนกับรถของบูรพาที่แล่นออกมา ล้อรถของบูรพาทับแอ่งน้ำแอ่งโคลนกระเซ็นไปเปื้อนรถเสือ กระเด็นไปถึงหน้าต่าง
“เฮ้ย ขับรถภาษาอะไรวะ” เสืออดไม่ได้ที่จะหันมอง แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นบูรพาที่ง่วนอยู่กับการปฐมพยาบาลแผลให้เคี้ยงโดยไม่ทันสังเกตตน “บูรพา”