บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 19 หน้า 5

ตะวันฉายขี่มอเตอร์ไซด์ลัดเลาะมาตามทางลัดและจอดลงแถวเซฟเฮ้าส์

ตะวันฉายโผล่เข้ามาในเซฟเฮ้าส์และเห็นศพของเจ้าหน้าที่สองคนจึงยกปืนกราดเล็งไปในบ้านอย่างระแวดระวัง   ได้ยินเสียงคนสะอึกสะอื้นอยู่ในครัว ตะวันฉายค่อยๆย่องไปที่ในครัว

ตะวันฉายเล็งปืนเข้าไปก่อนจะชะงัก ค่อยๆลดปืนลง ยักษ์กำลังนั่งร้องไห้มองศพจ่าส่งอย่างหมดอาลัยตายอยาก  

“ผู้หมวด จ่าส่ง…จ่าส่ง…”

ตะวันฉายค่อยๆย่อตัวลงนั่งและเอื้อมมือลูบเปลือกตาของจ่าส่งให้ปิดลง ยักษ์แผดเสียงร้องไห้โฮ ขณะที่ตะวันฉายมองจ่าส่งอย่างเจ็บแค้น 

ยักษ์คร่ำครวญ “จ่า พูดกับผมสิ จ่า”

เสือเพิ่งขับรถมาจอด ครั้นพอลงจากรถก็เห็นตะวันฉายประคองยักษ์เดินออกมาจากเซฟเฮ้าส์ “ไอ้ชัชโดนชิงตัวไปเหรอหมวด”

ตะวันฉายเงียบไปสักครู่ “แจ้งข่าวไป มีตำรวจถูกยิง”

เสืออึ้งขยับจะเข้าไปในเซฟเฮ้าส์ แต่ตะวันฉายกั้นแขนห้ามไว้ไม่อยากให้เสือเห็น ตะวันฉายส่ายหน้าเตือนเสือว่าเขาไม่ควรเห็นมัน

“ไม่ใช่  ไม่ใช่จ่าส่งใช่มั้ย” ตะวันฉายพูดไม่ออก เสือคาดคั้น “ไม่ใช่จ่าส่งใช่มั้ย” ตะวันฉายกลั้นน้ำตา เสือช็อคไป ก่อนจะหันไปคว้าคอเสื้อยักษ์ “ไอ้ยักษ์ มึงดูแลภาษาอะไรของมึง ไอ้สันดานมึงปล่อยให้จ่าตายได้ยังไง ไอ้ยักษ์ ไอ้โง่ไอ้ควาย มึงปล่อยให้จ่าถูกยิงยังไง” เสือทั้งตบทั้งเตะยักษ์ที่เอาแต่ร้องไห้  

ตะวันฉายรีบกั้นออกมา “เสืออย่า ยักษ์เค้าทำหน้าที่ของเขาสุดความสามารถแล้ว ผมต่างหากที่เป็นคนผิด ผมประมาทพวกมันเอง”

เสือมองหน้าตะวันฉาย ก่อนจะหมดแรงทรุดลงนั่งร้องไห้กับพื้นอีกคน “จ่า…จ่าส่ง”

ทั้งเสือ ยักษ์  และตะวันฉายต่างอยู่ในอาการเศร้าโศก ตะวันฉายแค้น มือกำปืนแน่น

ในกองปราบ บนโต๊ะจ่าส่งมีรูปถ่ายของจ่า วิทยุถูกเปิดทิ้งไว้เป็นเพลงเก่าๆตามยุคของจ่าส่ง บนโต๊ะมีช่อดอกไม้วางอยู่ ยักษ์นั่งมองโต๊ะทำงานของจ่าส่งอย่างสลดใจ 

ตำรวจในกองปราบเดินถือช่อดอกไม้มาวางที่โต๊ะ “เสียใจด้วยนะ” ยักษ์พยักหน้าขอบใจ 

เสือยังชงกาแฟ รอจนเพื่อนร่วมงานจากไปแล้วเสือจึงเดินเอากาแฟมาเสิร์ฟที่โต๊ะจ่าส่ง ก่อนจะเอื้อมมือมาลูบที่เก้าอี้จ่าส่งเบาๆ  เห็นเก้าอี้นั้นเก่ามีรอยขาดที่พนักพิง “ไม่ต้องห่วงนะจ่า ความแค้นของจ่าผมจะรับผิดชอบเอง”

ยักษ์มองเสือเห็นสีหน้าเสือเอาจริง

ตะวันฉายนั่งเก็บตัวเงียบอยู่ตามลำพัง 

เสือเดินเข้ามา “หมวดครับ ผมว่ามันถึงเวลาที่หมวดจะต้องตอบคำถามของผม” ตะวันฉายเงยหน้ามองเสือ “หมวดยังเชื่อเรื่องความถูกต้องอยู่รึเปล่าครับ ยังศรัทธาในความชอบธรรมอยู่รึเปล่า”