บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 7 หน้า 2
เสียงเคาะประตูห้องบูรพาดังขึ้น บูรพาเดินมาเปิดประตู และพบว่าเจิมฉัตรถือซองยืนอยู่ “มีคนส่งการ์ดนี่มาให้เธอที่ไนต์คลับเมื่อคืน”
บูรพารับซองมาเปิดดู เป็นบัตรเข้าร่วมงานนิทรรศการภาพงานหนึ่งและมีโน้ตสั้นๆของธิชา “ไม่เห็นคุณส่งข่าวมาบ้าง งานของคุณคงยุ่ง แต่ถ้ามีเวลาก็แวะไปดูภาพของฉันบ้างนะ ธิชา” บูรพา…เผลอยิ้มออกมา
“ธิชา” เจิมฉัตรเอ่ยชื่อ บูรพาแปลกใจนิดๆที่เจิมฉัตรรู้ชื่อธิชา “ไม่ได้เปิดออกอ่านหรอกนะ แต่เห็นจ่าหน้าซองว่างั้น คนสำคัญของเธอล่ะสิท่า”
บูรพาไม่ตอบขยับปิดประตู “ขอบคุณที่เอามาให้”
ที่หอศิลป์ งานแสดงยังไม่เปิดอย่างเป็นทางการ บรรดาช่างศิลป์ทั้งหลายต่างช่วยกันตกแต่งสถานที่ด้วยตัวเอง แม้แต่ธิชาก็ต้องลงมือทำฉากด้วยตัวเองเช่นกัน แต่แล้วก็มีคนยื่นมือเข้ามาช่วยเธอ ธิชาหันไปมอง และพบว่าเป็นบูรพาที่แต่งเนื้อแต่งตัวดีผิดหูผิดตากว่าแต่ก่อน
ธิชาเอ่ยอย่างดีใจ “นึกว่าคุณจะมาวันเปิดงานเสียอีก”
“มาวันนี้ไม่ดีกว่าหรือครับ ผมจะได้ช่วยคุณได้ด้วย”
“อย่าเลยค่ะ เดี๋ยวเสื้อคุณจะเปื้อนซะเปล่าๆ”
บูรพายิ้มถอดเสื้อนอกออก และพับแขนเก็บเนกไทอย่างรวดเร็ว ธิชานึกปลื้มในท่าทีของเค้า “ว่ามาเลยครับเจ้านาย จะให้ผมเริ่มตรงไหนก่อนดีครับ”
ธิชายิ้มอย่างภูมิใจที่บูรพายังเป็นบูรพาคนเดิม
บูรพาช่วยงานธิชาอย่างขะมักเขม้น ทั้งสองทำงานด้วยกันอย่างมีความสุข พวกเพื่อนธิชาซึ่งอยู่บริเวณนั้นเริ่มสังเกตเห็นจึงชี้ชวนกันมอง และเริ่มแซวกัน
“โอ้โห มีช่างส่วนตัวมาช่วยงานด้วยแฮะ”
“ใครน่ะธิชา แนะนำให้รู้จักบ้างสิ”
ธิชามองบูรพาแล้วไม่รู้จะแนะนำเช่นไรจึงตอบตัดบทไปเขินๆ “เพื่อน”
“ฮือ เพื่อนๆ ที่คณะ ไม่เคยเห็นมีหน้าตาแบบนี้มั๊ง มาจากไหนเอ่ย”
“ผมชื่อบูรพา ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
เพื่อนสาวๆ ธิชาเป่าปากกันวี๊ดวี๊วเหมือนอ้อยเข้าปากช้าง.. เสียงแซวดังระงม พวกเรามาดูหน้าแฟนธิชากันหน่อยเร็ว / แหม ซุ่มเงียบเชียวนะหล่อน / มีแฟนแล้วไม่ยอมบอก ทำเอาบูรพามองหน้ากันกับธิชาเขินๆ
บูรพาทำงานร่วมกับเพื่อนๆของธิชาอย่างไม่เห็นแก่เหน็ดแก่เหนื่อย ทุกคนชอบบูรพาเหมือนเขาเป็นส่วนหนึ่งในงานนี้