บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 12 หน้า 4
“เชิญค่ะ ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นใครกันแน่ แต่เชิญออกไปจากร้านของฉันเดี๋ยวนี้ ก่อนที่ฉันจะเรียกตำรวจมาลากคอคุณ”
ทัศน์มองธิชาแล้วยิ้ม...เหมือนได้คำตอบในใจแล้ว...
รถธิชาแล่นมาจอดที่ไนท์คลับ แล้วรีบลงจากรถไปรีบร้อน...แล้วต้องชะงักเมื่อเจอเจิมฉัตร...
“มาหาใคร...”
“คุณบูรพาค่ะ...”
“จะให้บอกว่าใครมาหา...เพื่อน...หรือแฟน...”
ธิชาคิดนิดนึง “เพื่อนค่ะ...”
บูรพามองผ่านกระจกออกไปเห็นธิชายืนรออยู่หน้าไนท์คลับ บูรพาอึดอัดใจ ยิ่งมีเจิมฉัตรมองอย่างจับผิดอยู่ข้างๆ เจิมฉัตรเดินเข้ามาตาม “ไม่ยักรู้ว่าเธอมีเจ้าของแล้ว...” บูรพาอึดอัดใจ ไม่รู้จะหาทางออกยังไง “ชัชชัยกำลังจะมา ฉันว่าเธอรีบเคลียร์ดีกว่านะ ถ้าไม่อยากให้แม่สาวนั่นเดือดร้อน”
บูรพายืนลังเล แต่ครั้นเจิมฉัตรจะปลีกตัวไป บูรพาก็เรียกไว้ “เดี๋ยวก่อน ช่วยอะไรฉันหน่อยได้มั้ย”
เด็กในร้านมาเปิดประตูให้ธิชาก้าวเข้ามา …เธอเห็นบูรพานั่งอยู่ที่โต๊ะกับเจิมฉัตร เจิมฉัตรคลอเคลียกับบูรพาอย่างสนิทสนม
“นั่งสิ”
ธิชานั่งร่วมโต๊ะอย่างงุนงง “ฉันตั้งใจจะมาเตือนคุณ วันนี้มีคนไปหาฉันแล้วถามเรื่อง…”
“เดี๋ยว รู้จักกับคุณเจิมฉัตรซะก่อนสิ เค้าทำงานอยู่ที่นี่ เป็นเพื่อนร่วมงานของผมเอง……เพื่อนสนิท”
ธิชางุนงงเริ่มปรับรับไม่ทัน “นี่มันหมายความว่ายังไงกันคะ”
“คุณก็เห็นชัดแล้วนี่”
“นี่คุณพยายามจะทำอะไรอยู่กันแน่”
“ผมรู้ว่ามันอาจจะเร็วไปหน่อย แต่นี่ธิชา….หลายคืนมานี่ผมมาลองคิดดูแล้วนะ” ธิชาสะเทือน “อาชีพอย่างผมมันจะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ ผู้หญิงของผมมันก็น่าจะไวไฟสักหน่อย ไอ้ประเภทต้องมานั่งรอคำตอบว่ารักผมมั้ย เมื่อไหร่จะเชื่อใจซึ่งกันและกัน มันไม่ทันกินหรอกคุณ” ธิชาอึ้งไป...เจิมฉัตรเฝ้ามองบูรพา และบูรพาก็รู้ตัว…“ผมรู้ว่าคุณไม่พอใจผม...แต่นี่เป็นทางออกที่ดีที่สุดระหว่างเรา”
ธิชาน้ำตาไหล “บูรพา...”
“ผมว่าคุณไม่น่าจะอยู่ที่นี่นานนักนะ เพราะผมกับแฟนผมกำลังคุยธุระส่วนตัวกันอยู่...ผมว่า...”
ธิชามองหน้าบูรพาทั้งน้ำตา...“คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้หรอกบูรพา...ไม่จำเป็น...”